Azulejos…. Prachtig!

Alweer terug in het eerst natte, nu snikhete Nederland hebben we nog even een inhaalslag te doen. Zoals ik al meldde had ik de camera vergeten mee te nemen naar Madeira. We waren dus afhankelijk van de foto’s die Anneke – die met haar zus Reina bij ons logeerde – maakte. Of die ik kon maken met haar camera. Gelukkig maakte Anneke nogal wat foto’s, dus er was keus genoeg. We gaan jullie natuurlijk niet vervelen met meer-van-het-zelfde-foto’s. Maar er zijn toch een paar dingen – met name de tegeltableaus – die we jullie niet willen onthouden.

naar de ‘Sijtje Boes’ van Madeira

Een grote wens van Noud was het aanbrengen van een paar van die leuke, typisch Portugese ‘Paneis de Azulejos’, tegeltableau’s op onze voorgevel. We hadden er afgelopen winter al eentje gevonden, en die maar vast gekocht. Maar we wilden een tweede, die net-zo-maar-dan-anders was. Een tripje naar de ‘Sijtje Boes’ van het eiland, in Camacha, leerde dat de collectie was vernieuwd. We vonden een heel mooi tweede tableau – en kregen het prompt van Reina cadeau! Dus dat was dat.  Bovendien had Noud nog een stiekeme wens. Een kleiner tegeltableau voor naast de ‘oude’ voordeur op het terras naast de gastenkamer, met een voorstelling van de Sagrada Familia. Daar bestaan hele leuke van. Een noodzakelijk bezoekje van mij aan een ‘casa das ferramentas’ ofwel de ijzerwarenboer in de buurt leverde meer op.

onooglijke tegeltableaus

In de etalage van de bijbehorende winkel-van-sinkel zag ik een paar onooglijke tegeltableau’s. En jawel: er was er eentje bij die precies was wat Noud bedoelde. De ‘Sagrada Familia, De Heilige Familie als Knutselclub. Maria aan het spinnewiel, Jozef met een grote zaag, en het kindeke dat iets onduidelijks doet met een beitel en een hamer, en zodadelijk wel op zijn duim zal slaan. (benieuwd wat hij dan zal roepen…)  We zijn met zijn vieren gaan kijken toen we een tripje naar Porto Moniz en naar de noordkand van het eiland maakten.

Sagrada Família

Noud viel meteen voor ‘zijn’ Sagrada Familia en – we kregen het prompt cadeau van Anneke, die hem zo leuk vond dat ze er zelf ook eentje wilde. De mevrouw die de kroeg en de winkel runt is alle winkeltjes van het buurtschapje (Lombada dos Marinheiros) afgelopen – ze behoren allemaal aan de familie zo te zien – en kwam zowaar met nog een exemplaar op de proppen. Dit zijn de aanwinsten..

  

We hadden geen tijd meer voor het in de muren aanbrengen van de tableau’s. Dat moet nauwkeurig gebeuren en dat moet maar wachten tot komende ‘winter’. Maar naast papier is ook Photoshop erg geduldig.Kijk maar eens naar de toekomstige voorgevel met de bloemtaferelen en de zijgevel, waar nu de Sagradfa Familia prijkt naast wat vroeger de voordeur en de ingang van de ‘mooie kamer’ was. Ik geef toe dat ik met schaduwen flink gesmokkeld heb. Maar, zoals Alice het gezegd zou hebben: ‘een blinde zou het graag zien’! Het zou fijn zijn als het ‘in het echt’ ook zo gemakkelijk zou zijn. Maar voorlopig liggen de tableau’s veilig opgeborgen en moeten ze wachten tot de late herfst. Leve Photoshop. Het vervolg is er inmiddels ook: klik hier om het te lezen.