Bloemeneiland of Op Het Verkeerde Been

Madeira wordt in allerlei media en reisgidsen onveranderlijk aangeduid als “Het Bloemeneiland”. We hebben nu, na alweer een stuk of acht winters op het eiland, gemerkt dat heel wat reizigers door deze kreet op het verkeerde been worden gezet. Bij de kreet “bloemeneiland” denken de meesten meteen aan lieflijk aangelegde tuinen en parken. Liefst naar Engels model, want de Engelsen komen al heel lang op Madeira, toch?

ruige natuur maakt het bloemeneiland

Mis. Je hebt zelden zo’n ruige natuur gezien als op Madeira. Het eiland is natuurlijk van vulkanische oorsprong, en dat zorgt voor vruchtbare grond, hoewel op een aantal plaatsen met een lastige, ondoorlatende structuur. Door de enorme erosie, die het eiland kenmerkt, zijn er overal losse stukken uiteengevallen rots. Planten en bomen maken zich daar onmiddelijk meester van. Het subtropisch-maritieme klimat zorgt ervoor dat de begroeiing weelderig is, en dat er hier soorten voorkomen die ergens anders niet kunnen leven. Veel mensen vergeten gemakshalve het deel ‘maritiem’ en denken dat het hier altijd heet en droog is, mis dus)

ook tuinen en parken

En zeker, er zijn natuurlijk ook mooi aangelegde tuinen, en de botanische tuin in Funchal of het gemeentepark in Santo da Serra met een prachtige laan van Camelia’s (bomen hier, geen struikjes) zijn een bezoek meer dan waard. Maar juist de in het wild groeiende en bloeiende natuur maakt Madeira tot een bloemeneiland. “Wachten tot in mei alles bloeit”, ook zo’n verkeerd idee wat bij veel mensen leeft, is totaal overbodig. Om een en ander te illustreren heb ik, gewoon met mijn telefoon, op een dagelijkse wandeling van ons huis naar ons stamkroegje aan zee, eens gekeken wat er zoal bloeit en op de foto gezet. Juist niet in de tuinen, dat is geen kunst, nee, gewoon in het wild langs de weg. Hier komt de serie. Let wel: we schrijven haast half december.