De citroen heeft zichzelf overtroffen dit jaar. De oogst was absurd rijk, hoeveel citroenen kan een mens hebben in één winter. Het grootste probleem is de hoogte van de boom, alles wat bovenin hangt is onbereikbaar. Tenzij de boom ernstig gekortwiekt wordt, zodat hij wat kleiner en wat compacter wordt. Dus Noud ging aan de gang met de kettingzaag, en ik met de snoeischaar om alle citroenen, rijp en groen, van de afgezaagde takken te knippen. Knippen is belangrijk, want het gewone plukken beschadigt de vrucht op de aanhechting met de tak, en zorgt voor vroegtijdig rotten. De citroenoogst, zo kort voor ons vertrek, moest natuurlijk een goed baasje hebben. Wie beter dan Nélia en Paulo van Bar Formiga, waar de lekkerste Poncha van west Madeira wordt gemaakt. Belangrijkste ingrediënten: aguardente (de rum van Madeira), mandarijn, sinaasappel, citroen en honing. Waardig gebruik van onze citroenen! We namen nog snel een liter mee toen we naar de luchthaven vertrokken. In Nederland bij Berendina aangekomen (die er ook dol op is) nog éven een slokje Puur Madeira in de vorm van Nélia’s en Paulo’s poncha. Chim-chim!
Update februari 2020: De gekortwiekte citroen heeft heel erg zijn best gedaan. Geen rijke oogst dit jaar, maar wel weer een volle boom, met een stuk of tien citroenen erin. Waarschijnlijk heeft de boom oud hout nodig om rijk te dragen, dus volgende winter zal hij wel weer goed vol hangen. We gaan het zien. Overigens – een zijsprong – hebben we hetzelfde gedaan met een kleine citrus, die nu blijkt een mandarijn te zijn. Bovendien hebben we hem gemest, want hij zag er al tijden niet best uit, en deze winter zit het kleine ding vol mandarijnen die ook nog eens lekker zijn. Onze sinaasappel heeft uiteindelijk het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld: nadat hij tien jaar geleden door de bouwmensen was afgehakt is hij weer bijgekomen Hij heeft een aantal wiunters fatsoenlijk gedragen, met kleine en licht zure sinaasappels, maar nadat er een boom (van het buurperceel) op gevallen was na een storm is hij gaan zieltogen. Verleden jaar had hij nog een paar vruchten, maar nu is hij dood. Ik heb hem afgezaagd in een – ijdele – hoop. Hij gaat niet – net als de citroen – een nieuw leven beginnen, vrezen we.
