Druk met niks?

We hadden Susan al een poosje niet gezien. Susan is een Engelse die een paar dorpen verderop woont. We herkennen haar altijd van verre aan haar gezellige Golden Retriever Pebbles. Sinds ze een paar jaar geleden weduwe geworden is zien we haar niet zo vaak meer tijdens onze omzwervingen. Maar kort geleden hebben we haar weer eens gesproken tijdens een koffie-uurtje  op een terrasje aan zee. Ze had een nieuwe vriend, die voor het eerst op Madeira was en zijn ogen uit keek. Hij had ook een brandende vraag aan ons. “Wat doen jullie nou eigenlijk de hele dag”? Tja.

druk met niks?

Daar moesten we even over nadenken. Noud’s eerste reactie was “Eigenlijk niks. En daar hebben we het erg druk mee”. Maar daar moesten wel wat kanttekeningen bij. We zijn eigenlijk meestal best druk. En niet met niets. We hebben natuurlijk regelmatig onze B&B-gasten, en dan moet er ontbijt komen, daarna schieten we in de glansrol van kamermeisje, dan moeten er boodschappen worden gedaan, heel soms is er een kwartiertje over voor een poncha’tje tussendoor, en dan is alweer tijd voor de traditionele ‘sundowners’ aan zee. Daarna moet er eten op tafel komen, want de meeste B&B’ers opteren nogal eens voor onze ‘dinner service’.

gezelligheid kost tijd

En dan is de dag alweer om. Verder hebben we de weinige weken dat we dit voorjaar geen gasten hebben (we lijken erg in trek te zijn dit jaar) weer andere taakjes: zo hebben we bijvoorbeeld energiedranken-dienst voor vriend Jan Broeckmans die de Marathon van Funchal loopt en die op een paar punten langs de route energiedranken aangereikt moet krijgen. Dat gaat natuurlijk gepaard met een logeerpartij en een hoop gezelligheid vooraf en zo. En gezelligheid kent geen, maar kost wel tijd. U snapt het al. Drukdrukdruk misschien niet, maar wel Druk. En niet druk met niks maar met iets.

integreren

En tenslotte zijn we op een heel aparte manier aan het integreren geslagen. Er is een hoop commotie op het eiland, omdat alle vervoer overzee in handen van een monopolist is, en een flinke groep Madeirensen wil dat de veerdienst, die een paar jaar geleden kwam, en weer ging door allerlei treitermaatregelen door de regionale regering (corruptie misschien?) weer terugkomt. Daar is een platform op Facebook voor in het leven geroepen, en daar moeten regelmatig geschriften en commentaren op. Goed voor ons Portugees, en voor de integratie, want de actievere leden van die Facebookgroep weet inmiddels heel goed wie we zijn.

De Facebookers onder onze lezers nodigen we dan ook van harte uit om de groep te versterken, hoe meer leden hoe meer pressie. Hier is de link. En dan moet ik tussendoor ook nog mijn dagelijkse wandelingen maken, want minstens 10000 stappen zijn echt nodig. Geen straf, want Madeira is een fantastisch eiland om te voet te verkennen. Met enige regelmaat ontdek ik nog steeds nieuwe paden en verbindingen. Dus…. druk met niks? Ik denk het niet.

Jullie begrijpen al wel dat we tijd te kort komen. Welkom in het leven van een paar gepensioneerden op Madeira!