Het vervolg: van mafiosi en jokkebrokken

Mafiosi en jokkebrokken. Ze pelen de hoofdrol bij dit verhaal, het vervolg op het bericht over de uitgebrande huurauto op ons terrein hadden jullie nog tegoed. Zoals je al wel begrijpt is het weer zo’n verhaal dat zich langdurig voortsleept, sleuren aan een dood paard noemen we dat. Eigenlijk had ik dit verhaal pas willen schrijven als alles achter de rug is, maar dat kan nog wel even aanlopen. Vandaar de tussenstand. Die is gelukkig op 2-0 komen te staan.

Na onze terugkeer op Madeira hadden we een paar eerste zorgen: Is onze auto bruikbaar met de schade door de brand; en is de verzekering van de verandwoordelijke partij vooruit te slaan.

plotseling gasten

Onze vriend Tobi van het Madeira Island News blog had aangeboden ons van het vliegveld te halen en thuis te brengen. Hij zou meteen foto’s maken van ons huis in verhuurstand, die wel eens aan vervanging toe waren. Tobi is een uitstekend fotograaf! Maar door een kleine complicatie hadden we op de dag van aankomst meteen ook gasten voor 6 dagen B&B. De complicatie bestond eruit dat we steeds dachten dat we op 30 oktober zouden vliegen, maar bij het uitprinten van de tickets bleek dat we ons al die tijd vergist hadden en dat het de 31ste was, de dag van aankomst van onze gasten. Nu zijn de gasten tevens de buren van de werf waar Heerenleed altijd overwintert en in onderhoud is, we kennen elkaar en we hebben er maar eens goed om gelachen dat we in hetzelfde vliegtuig zaten.

tijd winnen

Om een beetje tijd te winnen is Tobi met Noud snel naar huis gereden, ik heb met onze gasten Geertje en Lammert op hun huurauto gewacht en even met hun gelunched onderweg. Terwijl ik dat deed meldde Noud al dat de auto wel wilde starten, maar dat de accu net niet voldoende power had. Niets dus wat een paar uurtjes acculader niet kon verhelpen. Bovendien hadden Lammert en Geertje al aangeboden even mee te gaan boodschappen doen, zodat er in elk geval vervoer naar de winkel was.

Na een paar uurtjes laden startte de auto, dus het vervoersprobleem kwam daarmee te vervallen. De voorraadkast en de vriezer werden rap op peil gebracht zodat de gasten fatsoenlijk konden worden verzorgd. Voordeel van meteen gasten was wel dat het huis in geen tijd in winterstand was.

keep quality

Om de verzekering aan te pakken hadden we een afspraak gepland met een soort verzekerings’assessor’ (wij zouden dat een expert noemen, maar dat bleek hij écht niet te zijn). Op 2 november kwam hij keurig volgens afspraak, en maakte een lijst van alle schade die door de autobrand ontstaan was. Hij stelde vast dat er een oppervlakte van 6×6 van onze parkeerplaats gerepareerd moest worden, maar dat wij een officiele aannemer in de arm moesten nemen, die een offerte kon maken. De offerte moesten we dan aan hem sturen en hij zou hem op zijn beurt doorsturen naar Zürich Portugal, de verzekeraar. De naam van het assessorsberijf, dat kennelijk door Zürich ingehuurd was, is, jawel “Keep Quality”. De auto moest door een autoschadexpert gezien worden, in een garage van onze keuze.

serieuze aannemer… of mafia?

We hebben dat allemaal gedaan. Maar het vinden van een serieuze aannemer was niet zo simpel. Maar te voet op weg naar ‘Bar Formiga’ voor een poncha kwamen we langs een bouw waar gewerkt werd. We staan even stil en er komt een jongeman naar ons toe met de vraag of hij ons kon helpen. Nadat we vertellen wat we nodig hebben maakt hij een afspraak om met zijn baas te komen kijken, de volgende dag. Tot onze verbazing gebeurt dat ook. Ze komen vier man sterk in een veel te grote witte Mercedes, allemaal met zonnebrillen (het was wél mooi weer, dat wel) dus we dopen hen prompt ‘de Mafia’.

Maar na het nodige wachten (de secretaresse is kennelijk typmoe) komt toch na een paar dagen een mail met de offerte. Die was wel hoger dan meneer Keep Quality had bedacht, want de aannemer zei meteen: dit kun je niet plaatselijk repareren, dat komt er zó weer af. De hele parkeerplaats moet van de deklaag worden ontdaan, er moet nieuw betonijzer in, en alleen zo komt het goed. We hebben de offerte prompt doorgestuurd naar Keep Quality, en we verwachtten dat het getouwtrek met de verzekeraar wel snel zou beginnen.

Niets van dat alles. Intussen wisten we een goede carrossier in een nabijgelegen dorp, die de auto goed heeft bekeken. Hij bekijkt de staat van het koetswerk en schrijft op welke onderdelen vervangen moeten worden: de gesmolten bumper, de gesmolten buitenspiegel, de deels gesmolten koplamp, het gesmoten knipperlicht op het spatscherm, de sierstrips en ook de cabrioletkap heeft wat lichte smeltschade. Als hij een leverancier gebeld heeft voor prijzen gaat hij aan het rekenen en komt op een bedrag uit van nog net geen €1700,-. Daarmee is de auto rondom uitgedeukt (we hadden nogal wat deukjes opgelopen in de afgelopen jaren) en gespoten. Alleen de cabrioletkap valt daarbuiten, maar we weten dat we die voor een kleine €800 in Nederland kunnen kopen.

Er wordt een afspraak gemaakt wanneer de auto weer terug moet komen voor de beoordeling door de schade-expert. Als dat een paar dagen later ook gebeurd is begint het grote wachten.  Je zou verwachten dat een serieuze verekeringsmaatschappij niet meer dan een week nodig heeft om een en ander af te handelen. Tel er een weekje Portugese bureaucratie bij en dan heb je het wel gehad. Na een week of drie stuur ik ze maar eens een email. Die wordt nooit beantwoord.

Dan belt Noud ze maar eens op. De schadeafhandelaar die met ons dossier belast is spreekt – laat hij zeggen – geen Engels. Maar ze konden al wel zeggen dat de auto total loss verklaard is en dat we in de komende week een brief krijgen met een financieel voorstel. Jullie snappen het al: er komt geen brief. Na nog anderhalve week wachten zijn we het helemaal zat. Intussen begint de aannemer te dringen en vraagt of we al nieuws hebben. Ze bieden aan om zelf maar eens te bellen want ineens blijkt dat de offerte door Keep Quality helemaal niet is doorgestuurd. Zegt Zürich. Nadat ze worden afgeblaft door Zürich, de beloftes om terug te bellen nooit worden nagekomen, zetten ze grof geschut in en laten hun advocaat bellen.

mafiosi en jokkebrokken: je paakt ze aan met Twitter

Tegelijkertijd zet ik een oude vriend in: Twitter. Ik meld op Twitter dat ik erg boos ben op Zürich want dat ze niets doen met mijn claim. Dat vinden bedrijven nooit leuk, want wat je op Twitter schrijft ziet meteen de hele wereld. Al snel komt er antwoord dat ik maar even de gegevens moet mailen, en dat ze die dan deponeren bij de verantwoordelijke mensen. Ik doe dat braaf, maar zeg er meteen bij dat ze hier dieper moeten induiken, want dat er met mail op hun Portugese kantoor weinig wordt gedaan.

Na nog eens een dag wachten besluit ik er vol in te gaan. Ik plaats een Tweet waarin ik stel dat ik huurauto’s die verzekerd zijn bij Zürich niet meer zal toelaten op het terrein van ons (vakantie)huis. Dat helpt. Er meldt zich een dame van PR en Marketing in Zürich, Zwitserland. Die verontschuldigt zich en zegt dat ze zich meteen met onze claim gaan bezighouden.

hoge mevrouw

En dan wordt het vermakelijk. We worden gebeld door een hoge mevrouw van Zürich Portugal, die diep door het stof gaat en zegt dat dit nooit zo had mogen gebeuren en dat er gisteren (op een maandag) een bedrag is overgemaakt dat correspondeert met de offerte van de aannemer. Maar dat de rest wordt afgehandeld door de heer Bruno Simão, dezelfde die dus had laten zeggen dat hij geen Engels spreekt. Ik bel hem maar eens op, en dwing hem Engels te spreken, want als ik Portugees met hem spreek gaat hij geheid ratelen en ik wil geen woord missen. Dat kan hij dus blijbaar wél.

Hij begint te hakkelen als ik hem meld, dat de schade aan de auto nog eerder bij hem gemeld was dan de schade aan de parkeerplaats. Ja. Ja,  uhhhh…. de auto is total loss verklaard… Dus we betalen de reparatie niet, maar betalen een bedrag uit… Ik zeg hem meteen dat ik weet wat de getaxeeerde dagwaarde is, en dat ik daar een bewijs van heb, ook al had ik dat niet mogen weten (foto’tje gemaakt bij de garage waar ‘toevallig’ het scherm met de bevindingen van de expert voor stond toen we er waren).  O. Ja. We wilden 3000 Euro uitbetalen. Ik zeg: hoezo 3000. Ik weet wat de taxtie is (ruim €4300) en daar heb ik een bewijs van Dus nu ophouden met sjoemelen want ik ga zó terug naar het hoofdkantoor in Zürich. “Oh…. Uhmmm. Ja, ik moet nu overleggen.” Doe dat. En rap.

gewonnen

Ik zal nog meer details achterwege laten om de leesbaarheid van dit verhaal niet helemaal onderuit te halen. Maar het komt erop neer dat we weer niets hoorden. Toen heb ik de baas van Simão gebeld. Ze gaat ook diep door het stof en meld dat het volle taxatiebedrag betaald werd. Na nog wat wachten (de bureaucratie verlangt kennelijk dat een betaalopdracht langs het hele kantoor moet) komt tot onze vreugde het dan eindelijk het hele bedrag binnen, zowel voor de parkeerplaats (1) als voor de auto (2). Gewonnen van de verzekering. Met 2-0 voor ons dus. We kunnen nu niet alleen de carrosserie doen, maar ook de nodige hoeveelheid technisch onderhoud waar de auto wel aan toe is (inmiddels nieuwe distributieriem geplaatst, alls vloeistoffen ververst, nieuwe waterpomp en er komen nog wat kleinere dingen waarvoor de onderdelen besteld zijn.

toplaag eraf

De aannemer heeft inmiddels de toplaag weggehakt en de onderlaag schoon. Nu is het wachten tot de nieuwe vloer gestort wordt. Al het materiaal is er nu! Het storten stond vandaag op het programma, maar dat ging niet door omdat een van de mannen verstek liet gaan. We stoppen ze af en toe peper in hun achterwerk, maar tot nu toe is de kwaliteit van het werk goed, en het eindresultaat zullen we melden zodra het klaar is. Nu zeggen ze (!) vrijdag of zaterdag. We zullen zien.

De onderdelen voor de auto zijn besteld, en de planning is dat we hem begin februari naar de carrossier brengen. We gaan een mooie kleur rood kiezen, maar geen metallic meer, omdat met de UV-instraling hier van vrijwel alle metallic-lakken de toplaag begint te blisteren. Voor de kap – die we gaan laten repareren, niet vervangen – hebben we een autostoffeerder, die ook de loslatende portierbekleding kan repareren. Voor wie een auto wil laten spuiten: dat kost hier op Madeira, inclusief uitdeuken, 110 Euro per paneel. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. En ver daarbuiten. En de New Dawn rozen, die helemaal geblakerd en verzengd waren en die Noud helemaal had teruggesnoeid, hebben de eerste bloemen al weer gehad!

Wordt vervolgd.