Ik vertrek! Het was allemaal een deel van ons ‘masterplan’. Eénmaal niet meer onder de plak van een werkgever wilden we zeilen in de zomer en in de winter naar een fatsoenlijk klimaat. Na lang wikken en wegen werd duidelijk dat het Europese vasteland dat fatsoenlijke klimaat in de winter niet kon bieden. Dus als we vertrekken zal dat toch iets verder wel moeten zijn. Want ook in Griekenland wil het nog wel eens sneeuwen en in Zuid-Spanje – waar we sowieso nog niet dood gevonden zouden willen worden – zijn er ook weken dat het niet warmer is dan 12 graden. De Canarische Eilanden vielen af vanwege het massatoerisme en de gortdroge natuur. Noord-Afrika en Turkije zijn geen handige plekken voor een ‘gay couple’ dus dat viel ook allemaal af.
niet te ver
Heel ver weg zoals naar Afrika of naar het Caraïbisch gebied verhuizen was ook niet praktisch vanwege de hoge reiskosten en vanwege het erg lastig te managen zijn van een hoop bureaucratie en andere dingen, zoals de verhuurbaarheid van het huis in de zomer als we er niet zijn, Nodig, want het pensioen heeft wel aanvulling nodig. Dus er gaan vaak heen-en-weer gereisd worden want hoewel we straks echt verhuizen in de zin dat al onze ‘landspullen’ naar onze nieuwe plek moeten, gaat het natuurlijk eigenlijk om overwinteren. Maar dan niet een maand of twee maar écht een half jaar weg, en een half jaar zeilen.
allemaal waar
Nadat een vriend van ons uit die jaren iets moois begon met een dame die op Madeira woonde gingen er nogal wat lampen branden. Een snelle klimaat-check bevestigde dat we in de winter wel op een graad of 17 gemiddeld mogen rekenen. Een zonnetje erbij en we lunchen op het terras, dachten we. En het hele vertrek-idee draaide om het klimaat. We hebben het verhaal van het vinden, kopen en renoveren van het huis zo goed mogelijk gedocumenteerd. Ook als het niet goed ging. Want de verhalen in akelige TV-programma’s als “ik Vertrek” zijn allemaal waar. Er gaat van alles fout, zelfs als je, zoals wij, de taal wél spraken, zeker na enige tijd. Als nieuwkomer uit een land waarvan men hier denkt dat iedereen er rijk is zijn alle aannemers erop uit om zoveel mogelijk geld uit jouw zak te kloppen. Helaas is hen dat ook bij ons behoorlijk goed gelukt. Lees alles erover in de pagina’s uit het submenu.
Gelukkig hebben we uiteindelijk wel het huis dat we wilden. Mét een spectaculair uitzicht over de heuvels en over de oceaan. Mét een tuin waarin de nodige exotische planten groeien. En met de rust die we graag wilden om ons heen. Kortom een plek waar het goed overwinteren zal zijn.
In de achtergrond zie je de fel-paarse Tibouchina. Hij staat in de tuin en bloeit eigenlijk altijd wel. Hij kan maar matig tegen de wind, dus we kortwieken hem elk jaar. Zoals zoveel planten is de Tibouchina hier ingevoerd vanuit Zuid-Amerika. Hij gedijt hier uitstekend en we zien hem ook in half-wilde parken, zoals in het Parque Municipal van het hooggelegen Santo da Serra.
