Leste

Nee, geen Brabants voor ‘de laatste’. Het is Portugees voor oost, in dit geval oostenwind. Als de ‘Leste’ waait op Madeira, dan wordt er warme lucht uit de Sahara aangevoerd, meestal met medeneming van de nodige hoeveelheid stof. Voordeel is, vooral in de winter, dat het heerlijk warm is. Vandaag puffend in de tuin met de pasasol om onder te zitten. De Leste duurt meestal maar een paar dagen, we zitten nu in de derde dag. Vaak – maar gelukkig niet altijd – wordt een paar dagen Leste in de winter afgestraft met een lading regen. Die kan het eiland inmiddels wel gebruiken, het is nog steeds uitzonderlijk mooi en droog weer.

Reina weer naar huis

Gistermorgen hebben we Reina naar de luchthaven gebracht. We waren zondag nog naar Santo da Serra geweest, naar de gebruikelijke zondagsmarkt. Door allerlei feestdagen hadden we daar met Reina deze keer nog niet heen kunnen gaan. We doen de nodige inkopen, wij groenten en fruit, Reina vindt haar gastenhanddoekjes, die ze vorig jaar juni van haar zus Anneke had gekregen, die had ze hier gekocht, maar ze wilde er nog een paar en die hadden we nog niet gevonden. Dus ook weer geregeld.

kerststallen

Aansluitend natuurlijk koffie en roken op straat voor de rokers, en dan even lachen bij de vermakelijke kerststallen die hier presépios heten en een eigen cultuur hebben. Een van de wijzen loenst wel erg boven zijn kistje, dat hij kennelijk expres een beetje open heeft staan om zijn rijkdommen te tonen. We hebben ons verplichte rondje door het dorpspark van Santo da Serra maar weer gelopen, ditmaal met de Camelia’s die al aardig in bloei staan.

Santa Cruz: verrassend leuk

Vervolgens brengen we een bezoek aan Santa Cruz, dat vlak bij de luchthaven ligt maar verrassend leuk blijkt te zijn. En de vliegtuigen, ach je kunt ze horen, maar het zijn er niet zo heel veel per dag. De ‘Ribeira’ die bij Santa Cruz in zee uitmondt heeft, net als op sommige plekken in Funchal, een ‘dak’ van bloemen. Het is een kleurig gezicht en het moet, met Reina natuurlijk, op de plaat…

laatste dag

Maandag hebben we vooral geklungeld, onderbroken door een wandeling naar de bakkerij, twintig minuten enkele reis.  Maar dinsdag was een prachtige dag, vooral ’s middags, zodat we naar O Portinho gingen om een glas te drinken in de late middagzon. Op weg erheen houdt Reina zich bezig met haar ‘core business’, het in de container gooien van het afval. Tenslotte een afsluitend glas wijn tijdens zonsondergang op het terras van O Precipicio, vlak bij huis, en dat was dan de laatste dag van Reina op Madeira, voorlopig.

kleed wassen

Het is met de Leste zo uitzonderlijk warm en droog, dat het een goede gelegenheid is om het linnen vloerkleed, jawel, ontwerp Benno Premsela en Diek Zweegman, schoon te maken. Het droogt over de balustrade van de parkeerplaats binnen een dag. En dat heet hier winter… We krijgen nog een bezoekje van Ditty en Jan, die regelmatig een van de huisjes van Marcel en Marijke huren.  De dag wordt besloten met een warme avond, uitzonderlijk voor de winter. Het is Leste. En jullie zijn weer ‘bijgepraat’.

kwijt

Nog een ding,. We zijn een adres kwijt. Onze ‘buurman’ op de werf waar Heerenleed de winter doorbrengt heeft ons een papiertje gegeven met adres, telefoonnummer en e-mail. Toen wij in oktober naar Madeira vertrokken hebben we bij onze tussenstop in Bergen op Zoom onze bagage moeten overpakken wegens te veel gewicht. Vanaf dat moment zijn we dat papier dus kwijt. We hebben hier overal gezocht, want je knt nooit weten, en Martin heeft in zijn huis, waar we hebben overgepakt, ook gezocht, niets dus. Mochten Arjen of Margaretha dit lezen, stuur gauw een mail, want we hebben jullie kaart met Kerst keurig op tijd gekregen en wilden graag iets terugsturen, maar dat gaat dus niet… En tenslotte aan het adres van mijn tante Greetje: heel handig, de smoes met het postadres. Je prachtige kaart – je kunt het nog hoor – kwam keurig op tijd!