lieve landjes

Gisteren hadden we weer het plezier om met onze vrienden Marcel en Marijke een voor ons nieuwe levadawandeling te maken. De Levada dos Maroços in de buurt van Machico. Zwager Martin is deze week goed afgedraafd. Maar deze wandeling is wat minder inspannend dan de levada’s op het ‘dak’ van het eiland. Geen geklauter en prachtige uitzichten.

Maroços: makkelijkk te vinden.

We begonnen de wandeling in Maroços, dat ligt bij de stad Machico oostelijk van de luchthaven. Je rijdt vanaf de snelweg VR1 naar Machico, en dan neem je de afslag Santana. Al vrij snel kom je bij een aflag naar Maroços, die neem je. Aan het einde van de afslag zie je aan de linkeerhand een parkeerplaats en aan de rechterhand een kroegje. De levada pik je op tegenver het kroegje.

twee keer Maroços

We hadden om half een afgesproken. Marcel en Marijke wachtten ons al op in het kroegje aan het begin van de wandeling. Ze hadden de auto al aan het eindpunt gezet, en hadden ‘onze’ wandeling van vandaag dus al een keer in tegengestelde richting gelopen.

kleinschalige landjes

De wandeling voert in de richting van Caniçal, door een heel typerend deel van het eiland. Huisjes langs de levada balanceren soms op de rotsen, en verder valt de kleinschaligheid van alles op. Kleine huisjes, kleine landjes die met veel inspanning door gestapelde muurtjes in terrasvorm tegen de berg aangehouden worden. Kleinschalig is eigenlijk het woord niet, micro-schalig, als het woord zou bestaan, zou meer op zijn plaats zijn. 

akkertjes opnieuw in cultuur door economische tegenwind

Marcel vertelt, als altijd, weer veel leuke wetenswaardigheden. Zo zien we nu dat, onder invloed van de economische tegenwind, de eilanders oude akkertjes opnieuw in cultuur brengen. Zo kunnen ze de huishoudportemonnee wat ontlasten.  

lieflijk Maroços

We komen langs een ‘grotje’, uitgehouwen door levadabouwers in lang vervlogen tijden, een rust- en schuilplek bij slecht weer.  Het karakteristieke panorama is, als altijd, schitterend. Maar ditmaal zien we iets lieflijks in het eiland, waar het op andere plaatsen juist zijn schoonheid aan de onverbiddelijkheid van de natuur kan ontlenen.

Madeira ‘in het echt’.

Het is ‘Madeira in het echt’ zou je kunnen zeggen. Het land zou zo van een ansichtkaart gestolen kunnen zijn. Deze levada voert ook door een korte tunnel. Omdat hij echt kort is heb je voor deze geen speciale uitrusting nodig. Voor ander levada’s geldt dat wel en is in elk geval een lantaarn nodig. Er zijn er veel op het eiland, maar ik had er nog niet eerder eentje gezien. Hemelsbreed hebben we maar weinig kilometers afgelegd. Maar de levada’s volgen altijd min of meer de hoogtelijnen in het land. En brengen je steeds tot in de oksels van de bergruggen. De levada dos Maroços is geen uitzondering. We blijven eigenlijk onder de rook van MachicoWe eindigen de wandeling op het terrasje van een kroegje. Daar stond de auto van Marijke al klaar om ons weer terug te brengen naar onze eigen auto.

Deze wandeling is ook heel goed te doen als je maar een auto ter beschikking hebt. Je loopt hem dan gewoon heen-en-terug, en je hebt op het keerpunt een ‘aanlegplaats’ ter beschikking, wat op Madeira niet altijd vanzelfsprekend is. Onze ervaring leert dat je heel andeere dingen ziet als je een wandeling in tegengestelde richting terugloopt. Hoe dan ook. We hebben – als altijd – een heerlijke wandeling gemaakt. Veel gezien en veel geleerd.  Met dank aan Marcel en Marijke.