24 september – 8 oktober 2007
2 Weken naar Madeira geweest om het een en ander in gang te zetten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik met lood in mijn schoenen ben vertrokken. Peter kon natuurlijk niet mee want vakantiedagen zijn schaars en we gaan weer met Kerstmis.
24 september
Door Alice naar Roosendaal gebracht om op de trein te stappen naar Brussels Airport, zoals dat tegenwoordig heet. Dit keer gevlogen met Thomas Cook, en ja , die vliegen wel op tijd. Dus om, lokale tijd, kwart voor 7 was ik in Funchal. De autoverhuurder stond me al op te wachten om mijn Smartje af te leveren en na wat gesoebat over een borg, die hoger was dan de totale huurprijs voor 2 weken, ben ik weggereden zonder ook maar iets te hoeven betalen omdat ik dat in de loop van de volgende dagen op kantoor ging doen. Fluks naar Jardim do Mar, Joe’s bar, waar Marcel Peerenboom (kijk op madeira sunste)zijn verjaardag vierde met een etentje. Een goed begin, erg gezellig, Don en Wil ((kijk op bananeneiland) en de moeder + partner van Marijke waren daar ook. Rond een uur of 11 naar Estreito da Calheta gereden waar ik in een van de vakantiehuisjes van Madeleine gebivakkeerd heb. Het was een vrolijk en gezellig weerzien met Madeleine en Bram en we gingen toch wel erg laat naar bed met behoorlijk wat wijn en Poncha achter de knopen. De volgende dag was er dus een van acclimatiseren en een planning maken.
25 september
De eerste vingeroefening, om de boel onder controle te krijgen. Probleem 1: we hebben wel een bankrekening met pasje etc. maar we kunnen er niets mee. Op naar de bank om eens te vragen waarom ze nooit reageren op mailtjes van mijn kant en waarom die pasjes het niet doen. Ze hadden natuurlijk nooit mail ontvangen en dat pasje wat we hadden was niet het goede om daar iets mee te kunnen (waarom krijg je het dan in vredesnaam) Het pasje waar je wel geld mee kan opnemen en storten etc dat was nl op dat kantoor aangekomen. Het werd ter plekke geactiveerd en ik zou daar over een dag of 3 geld mee kunnen opnemen. Waarom ik via internetbankieren niets kon was een volkomen raadsel en na veel gezoek en gerammel in de compu bleek de internetoptie geblokkeerd te zijn. Dat werd met Madeirense omslachtigheid opgelost. Ik moest een nieuw papier tekenen en dat zou over 1 week resulteren in een werkende internetrekening. Probleem 2: de verkoper zou 1 week geleden de kadastrale tekening van grond en huis bij het lokale hotel in Calheta afgegeven hebben. Madeleine daar dus heen en natuurlijk was het daar niet afgegeven. Dus bellen met de advocaat die daarvoor zou zorgen en die was het helemaal vergeten. En ze zou ervoor zorgen dat haar man het direct zou afgeven. Om 5 uur heb ik het opgehaald. Madeirenses en afspraken!!! Kun je vergeten. Toen was het alweer genoeg voor 1 dag en dus bij Bram en Madeleine op het terras maar wat versnaperingen genomen. Madeleine kookte heerlijk voor ons allemaal en samen met haar kinderen, Bram en opa en oma Walther en Yvonne (die in een rolstoel zit vanwege een ongelukkige stap van een trap) de avond in gezelligheid doorgebracht.
26 september
ntact opgenomen met de makelaar om een afspraak met een architect te arrangeren. We hadden nog dezelfde dag een afspraak en ik had dus alle papieren nog niet. Hij moest voor de architect een uittreksel uit het notariële register hebben. Anders zou de kans bestaan dat die man gaat tekenen terwijl het helemaal ons huis niet zou zijn en dat kan natuurlijk niet!! De afspraak met de architect was bepaald op maandag 1 oktober. Ik heb met Ezekiel (de makelaar) de terreinschets bekeken en wat wij er voor in gedachten hadden. Nou, dat bleek toch ook wel op problemen te stuiten. Vervolgens vroeg Ezekiel of ik het digitale bestand van de terreinschets had. Nee dus. Hij gauw gebeld met de verkoper en die hing een verhaal op dat die wel meegeleverd was met de print die hijzelf had afgegeven bij dat hotel. En dat die diskette dan wel bij die mevrouw zou zijn die de enveloppe had opgehaald. Na Ezekiel ingefluisterd te hebben dat ikzelf die enveloppe had opgehaald en dat daar dus niets bij had gezeten ging hij snel overstag en zegde toe dat de diskette bij Ezekiel zou worden afgeleverd. Kortom een eerste kennismaking met vooral de don’ts van Madeira en het gedraai van mensen die iets beloven om het dan vervolgens niet te doen. ‘s-Middags mijn frustratie samen met Bram en Madeleine verdronken in de Pocha-bar. Dat hielp maar was niet goed voor klaar inzicht: dus de dag ging geruisloos over.
27 – 30 september
Madeleine ging met vriendinnen 3 dagen naar Porto Santo om te golfen. Dus Bram en ik in charge om de kinderen van en naar school te brengen. Koken zouden we om de beurt doen. Dat is makkelijk want ik kookte bij Joe’s bar, Bram kookte in Funchal waar we met James naar de film gingen. Bourne ultimatum (goede film). En de dag daartussen kookte Yvonne ook bij Joe’s bar. Dus het eten was geregeld. Ik bracht Helen s-morgens om 8 uur naar school en Bram deed de latere schoolbreng shift t.b.v. James. Terugkomen deden ze met de schoolbus. In een van die dagen ook naar Ilhaflor (de autoverhuurder) geweest om de huur te betalen. Natuurlijk ook bij Marcel en Marijke kijken want die staan op het punt om hun nieuwe huis te betrekken. Ik kwam op een beetje een hoogspanningsmoment daar aan omdat Marijke net tot de ontdekking was gekomen dat haar prachtige lichteiken vloer met rode boenwas was bewerkt. Ze stond daar helemaal te hyperen. Gelukkig zie je daar nu helemaal niets meer van en kan iedereen weer rustig slapen. Afgesproken met hen dat ik zaterdag om 12 uur met 18 koude flesjes bier aankom voor de verhuisploeg. Hoeft hij er zelf niet meer om te denken. De dagen worden ook besteed met koffiedrinken op het terras in de jachthaven van Calheta met Walther, die daar dagelijks in de morgen gaat sporten en zwemmen, en Yvonne die ik dan weer meenam in de Smart om ook eens buiten de deur te zijn. Een tussendemiddag borrel bij hun op het terras thuis, wat ontginningswerk op de gronden van Bram en genieten van de zon. Boodschappen doen en gewoon maar wat rondlummelen. Op 29 september een afspraak met de architect van Madeleine. Die wilde wel een ontwerp maken. Ons probleem was al bekend: waar blijft de trap naar boven???? Hij had de oplossing: we breken er de hele zijmuur uit en dan kan de trap mooi in de ruimte tussen de oudbouw en de aanbouw. Ik was nogal geshockeerd. Een hele muur eruit. Leek me een hele ingreep en erg rigoureus. Maar ik zou de maandag erop nog een afspraak hebben met een architect. Dat bleek achteraf ook maar goed. Dus de man zo goed en zo kwaad als het ging afgepoeierd om mijn handen vrij te houden. Zaterdag laat kwam Madeleine thuis van haar golftripje met 2 keien van blaren van haar golfschoenen. Ze had er mooie gelpleisters opgeplakt waarvoor ze een ernstige vorm van allergie voor ontwikkelde. Dus ze verrekte van de pijn. Dit resulteerde weer in een ziekenhuisbezoek om die dingen eraf te halen en ze liep tenslotte tot mijn vertrek met 2 ingezwachtelde voeten die dagelijks in het lokale gezondheidscentrum verzorgd moesten worden, antihistamine pillen en een dikke antibiotica kuur. Zo zie je maar weer: golfen is een levensgevaarlijke sport waardoor je in een ziekenhuis terecht komt. Ik begin er niet aan, mij te link. Tussendoor dus ook naar het kantoor van het kadaster geweest voor het uittreksel uuit het eigendomsregister en die afgeleverd bij Ezekiel. Zondag hebben we al ontbijtend, borrelend, rondscharrelend en alweer borrelend doorgebracht. Ik geloof dat ik nog gekookt heb omdat Madeleine niet kon staan maar dat was het dan wel zo’n beetje.
1 oktober
De dag van de afspraak met de architect. We spraken af in een café onderin een flatgebouwtje waar hij woont. Wat bleek: hij was een van de 5 architecten die bij de gemeente Cachet werkt op de afdeling waar bouwplannen worden beoordeeld. Dus dat klonk alweer een stuk beter. Hij kent de regels op zijn duimpje en het eerste bericht wat hij deed was nogal geruststellend: een groot aantal regels zijn tijdelijk buiten werking gesteld en op 1 januari komen er nieuwe bouwvoorschriften. In de tussentijd mogen dus tijdelijk een heleboel dingen die anders niet zouden mogen. Terwijl ik dit typ vraag ik me af hoe dit nu in vredesnaam kan. Maar goed; daar schijnt dat zo te werken. Probleem is nl dat we een aanbouw willen van 4 meter breed en 5 meter diep. Normaal is de afstand tot het perceel van de achterburen 3 meter. Soms is die 3 meter op enig punt van het bouwwerk en soms is die afstand de kleinste afstand die tussen nieuwbouw en het belendende perceel. De achterkant van ons perceel loopt krom weg, zodat we soms wel en soms niet mogen bouwen zoals wij zouden willen. Nu schijnt een periode te zijn van ‘wel bouwen’. Dus haast is geboden want het bouwplan moet er dus voor 1 januari door zijn. De tekeningen die we zelf hadden geproduceerd die zijn leuk voor de aannemer bleek ook als snel want zoals wij dat zouden willen is voor een vergunningaanvraag niet handig. Roept veel te veel vragen op. Wie wil er nu een halfopen badkamer in een slaapkamer?? Wie wil er nu geen deuren maar alleen schuifdeuren??? Wie wil er nu een keuken van 4 bij 5 met een WC erin?? En ja … het heikele punt de trap. Uit de berekeningen van de architect blijkt dat onze trap, die 2,70 hoogte moet overbruggen wel 4,5 meter lang worden. Het hele oude huis is 3.80 diep dus dat gaat niet. Opdracht aan de architect was: verzin een list! Hij zou dezelfde week nog met een voorstel komen op basis van de plattegronden die ik getekend had. Nou dat gaf de burger weer moed. Ook bleek dat het voorstel van de architect die ik de zaterdag ervoor gesproken had ons alleen maar ellende gebracht zou hebben. Er zijn 3 soorten bouwprojecten bij de Portugezen. Zwarte projecten, dat zijn interne verbouwingen, die moeten soms voorgelegd worden maar zijn dan eigenlijk hamerstukken. Gele projecten: dat zijn verbouwingen die de structuur van een huis aantasten, dus bijvoorbeeld een gat in een muur hakken om een doorgang te maken. Dat is bij ons dus het geval. En rode projecten: dat zijn uitgebreide projecten die helemaal door de molen moeten. Dat kost zeeën van tijd en hoge kosten. Ook hebben de buren dikwijls inspraak etc. Dit moet je dus zien te vermijden. Wat architect 1 had voorgesteld, die hele zijmuur eruit, had deze verbouwing met aanbouw meteen een rood project gemaakt. Want hoewel er wel een heel stuk aangebouwd wordt is dit toch geen rood project omdat het de aanbouw betreft t.b.v. een keuken, die er nu niet is, en een badkamer, die er ook niet is. Dan kom je in aanmerking voor een lichter vorm van toestemming geven. want het huis is nu dus niet bewoonbaar. Het gesprek ging door taalproblemen erg moeizaam dus ik was gevloerd toen we klaar waren.
2 – 6 oktober
Van dinsdag tot en met zaterdag zat ik dus eigenlijk te wachten. Ik heb me echter best vermaakt. Ik moest bij het huis nog het een en ander nauwkeurig opmeten. Gewapend met de informatie van de architect nog weer eens goed gekeken naar de mogelijkheden die het terrein biedt voor parkeerplaatsen voor onze auto’s. Want auto parkeren is ook nog een heel gedoe op Madeira. Het gaat allemaal zo steil omhoog en omlaag dat ik op zo’n helling echt niet ga omkeren. Gewoon omdat ik dat niet durf. Het straatje wat uitkomt op ons terrein is dermate smal en steil dat het wel op een roetsjbaan lijkt. Onze buurman, die een garage aan zijn huis heeft, doet dat wel. Die gaat gewoon achteruit steil omhoog met loeiende motor. Ik moet er niet aan denken. Kan ik elke dag wel aan de beademing. Dus ik wil perse een parkeermogelijkheid waar ik de auto ook kan keren zodat ik in ieder geval vooruit omhoog kan gaan. Inmiddels is ook een regentijd aangebroken. De temperatuur bleef goed maar vooraal in de nacht regende het vaak en veel. Later regende het ook overdag geregeld. Maar als je een overdekt terras hebt is dat geen probleem.
Ook nog bij Doroteia, onze advocate, geweest om alle papieren, die met het huis te maken hebben, op te halen. Paar keer naar Funchal geweest om te winkelen (kijken, kijken, niet kopen) Ben ook naar Palheiro Garden geweest. Deze tuin ligt op dezelfde hoogte als ons huis en ik wilde wel eens zien wat er daar nu bloeit. Het was er prachtig en ik maak me nergens meer zorgen over. Alles doet het op onze hoogte. Van bananenbomen tot aan luciferplantje. De laatste is bij ons jaargoed. Daar is het een struikje wat altijd bloeit. Ook petunia’s gaan daar niet dood. Als ze op een gegeven moment groot zijn dan worden ze ook een beetje bruin en dan knip je ze gewoon af en dan begint ie met dubbele energie opnieuw. Zo ook met chrysanten. Uitgebloeid-afknippen-ff wachten en weer bloeien. Geraniums bloeien daar het hele jaar. Die moet je soms afknippen omdat ze gewoon te groot worden en dat is ook met de Vlijtige Lies het geval. Dat worden gevaartes van wel 3 meter doorsnede en 2 meter hoog. Ik hoop dat als je een doorbloeiende roos hebt dat ie het dan ook altijd doet, zou mooi zijn. Als we er in december zijn gaan we weer terug naar die tuin want ik heb het idee dat dan de Camelia’s bloeien. Enkele soorten stonden al op springen. Ze hebben er hele lanen vol mee. Misschien hebben we bof.
Op vrijdag met Marcel en Marijke gegeten aan de jachthaven van Calheta. Was erg gezellig en het eten was overvloedig. Na de maaltijd bleek dat we verast zouden worden op een dansshow van schaars geklede dames. Vandaar dat het ook zo verwonderlijk druk was. De show was natuurlijk 6de rangs, het geheel opgefleurd door een zangeres zonder stem. Kortom, in de pauze snel weggeglipt hetgeen de aanwezige hitsige heren vast niet erg hebben gevonden want we zaten wel heel erg prominent.
Zaterdag met Bram naar Funchal om naar de start te gaan kijken van de Mini Trans Atlantic Race. Verzeild in allemaal dezelfde 6,5 meter kleine eenmans-kajuit-race monsters. Er waren er 87. Konden we ervan getuige zijn dat ook op dat niveau een valse start voorkomt en dat de hele troep moest terugkomen om opnieuw te starten. Ze vertrekken voor een wedstrijd naar Brazilië. Wie het eerst aankomt heeft gewonnen, dat is dan wel weer leuk. Geen gezeur met handicaps etc.
7 oktober
Zondag, en toch een afspraak met de architect en Ezekiel. Het was de bedoeling van Ezekiel dat ik de aanvraag voor een bouwvergunning zou komen tekenen, maar zover is het niet gekomen. De afspraak was om half 12 en duurde uiteindelijk tot 4 uur. Ik was gevloerd. Vooral van de dingen die ik wel wilde maar wat niet kon. Of nu in deze tekening nog niet kon of wat nooit zou kunnen. Stap voor stap werd het me duidelijk dat de tekening die gemaakt wordt voor een goedkeuring beslist niet de tekening voor de aannemer zou zijn. Maar sommige dingen moeten wel volgens tekening gebouwd worden omdat je anders je bouwvergunning niet krijgt. Als de bouw eenmaal klaar is wordt het huis nl. geïnspecteerd. Er is een regel dat 50 % van de grond moet groen blijven. Dus 50% van de terrassen die we in gedachten hadden moeten uitgevoerd worden als de inspectie is geweest. Echter de voorbereiding kan weer wel uitgevoerd worden zoals het egaliseren etc. De parkeerplaats die we schuin achter het huis hadden gedacht kan daar niet komen omdat we anders teveel bestraat hebben rond het huis. Dit maakt het dan weer een rood project etc. De trap wordt een hoektrap die alleen gebouwd wordt tot de inspectie is geweest en dan gaat ie eruit en komt er gewoon een Hollandse rechte trap. Niet met treden van netto 30 cm diep met een gang van 17 cm wat daar verplicht is, wij noemen dat een luie trap. Hier is de gang van een trap 20 cm en de diepte van een trede is netto 25 cm. En zo waren er zoveel zaken die niet konden in dit stadium. Het voorstel van de architect om de parkeerplaats dan voor het huis te maken deed me steigeren. Maar na veel geharrewar maakte hij me duidelijk dat die parkeerplaats wel 2,5 meter dieper komt dan het terras voor het huis zodat we die auto’s dan toch niet zien. Hè, daar kan ik maar niet aan wennen dat dat ook inderdaad het geval is. Ik vind het nog steeds moeilijk om een ruimtelijk inzicht te krijgen van een stuk grond als dat ook nog eens verschil in hoogte tussen helemaal voor en helemaal achter van ruim 7 meter heeft. Maar goed na vele uren kwamen we er dan toch nog uit maar ik was bekaf. Hij gaat nu dus een gewijzigde tekening maken louter en alleen voor de goedkeuring. Daarna maakt ie een tekening voor de aannemer en die kunnen we dan bespreken in december. Gelukkig is Peter er dan ook bij. Het is nu dus zaak om druk op de ketel te houden zodat ik inderdaad binnen zeer korte termijn die bouwaanvraag kan tekenen. Ezekiel deed ter afsluiting nog een duit in het zakje door te zeggen dat hij voor maandag afspraken aan het plannen was met 2 aannemers. Ook dat nog.
8 oktober
Gelukkig kreeg Ezekiel die afspraken met 2 aannemers niet rond. Wel zo rustig. Ik kon dus op mijn gemak even naar het huis om onkruid te bestrijden en de hortensia die veel te groot en wild was eens flink terug te snoeien. Als we met Kerst terug zijn zal hij alweer een cm of 60 hoog zijn. De perenboom heeft afgelopen week al zijn peren laten vallen. Dus daar hebben we in de toekomst ook niks aan. De sinaasappelbomen daarentegen zijn nog lang niet klaar. 1 is zelfs nog helemaal groen en de citroenboom is ook nog knalgroen als het al een citroenboom is. Vandaag ook de was weggebracht en ook weer gestreken en al opgehaald dus dat kan dan zo de koffer in. Om half 7 op het vliegveld de auto ingeleverd en de vlucht van Jetairfly vertrok 25 minuten eerder dan gepland omdat iedereen er al was. Wat let je dan ??? Gaan met die banaan. We kwamen dan ook niet om kwart voor 2 maar om kwart over 1 in Brussel waar Peet me ophaalde. Om drie uur waren we thuis en gelukkig had Peet dinsdag vrijgenomen. Dat was maar goed ook want het werd natuurlijk weer heel laat.
