Na regen…..

komt zonneschijn, zult u wel allen in koor zeggen. Dat is ook zo. Maar de regen op Madeira van vandaag geeft eindelijk eens even de tijd. Tijd om de (door velen) langverwachte nieuwe blogpost te schrijven.

eerste B&B-gasten

Sinds onze vorige bericht hebben we – jawel, op onze oude dag – weer een nieuw ‘leermoment’ gehad. Jawel!. We hebben onze eerste Bed&Breakfast-gast gehad. Natuurlijk snapt iedereen dat het hebben van een ‘vreemde’ in je huis enige aanpassing vereist. Nu heeft onze gastenkamer een eigen opgang, een zithoek, een eigen terras en balkon. En natuurlijk een eigen badkamer met toilet, dus onze privacy bleef in een redelijke mate gehandhaafd.  Bovendien is er natuurlijk ook eigen koffie en thee, zodat de gast eerst ‘s morgens op haar gemak in haar kamer – of liever, meestal op haar ‘eigen’ balkon met haar eigen koffie wakker kon worden. Dat deed ze dan ook.

Ontbijt maken

Al spoedig bleek dat ze rond de klok van tien naar beneden kwam voor het ontbijt.  Het leek ons niet zo praktisch om met het ontbijt te gaan slepen. Daarom serveerden we dat op het terras (om tien uur is het bij mooi weer ook in november meer dan warm genoeg) of, bij minder weer in de woonkamer. Zelf ontbeten we dan niet mee. Het is niet handig om een uitgebreid ontbijt met alle Engelse grappen en grollen te serveren terwijl je zelf ook nog wilt eten.

Na het ontbijt ging ze dan weer naar boven. Op haar gemak douchen en aankleden, soms deed ze nog even haar mail – ze had ondanks de dikke muren meestal internetontvangst op haar kamer – en ging dan zo rond half een op tour. Bij regen o Madeira weet je dat je altijd op de webcams moet kijken. Het regnt zelden overal, en thuisblijven omdat het regent is altijd een verkeerde beslissing. Bij regen moeten we natuurlijk wel het ontbijt in de woonkamere serveren. Zelf zitten we dan aan de keukentafel. Zo kunnen we de gast of gasten hun ruimte geven en toch in de gaten kunnen houden of er iets moet gebeuren.

kamermeisje

In die tussentijd hadden wij  dan tijd gehad om te ontbijten en de keuken weer op te ruimen. Als ze weg was schoten we in onze rol van ‘kamermeisje’. bed luchten en weer opdekken, vloer vegen en dweilen, badkamer alle glas zemen, sanitair schoon, schone handdoeken, afvalemmertje leeg, toiletpapier controleren en zonodig aanvullen, vuile vaat naar beneden als ze die zelf al niet had meegebracht, kortom, een drie kwartier later was alles gedaan, op ons dooie gemak, dat wel, en konden we onze eigen dingen gaan doen.

‘s Avonds kwam ze meestal zo tussen negen en tien thuis als ze ergens bleef eten, maar ze had al snel ontdekt dat het toch wel gezelliger is om niet alleen te eten. Daar hebben we onze dinerservice dan weer voor. Kost een beetje, groot plezier. De eerste week at ze af en toe nog wel eens buiten de deur, de laatste week had ze daar gewoon geen zin meer in, en dat zei ze ook. Ze kwam dan zo tegen zevenen, half acht, weer thuis, en om een uur of acht hadden we dan het eten op tafel.

Ze vond het natuurlijk leuk om haar verhaal dan kwijt te kunnen, want ze had natuurlijk van alles gezien. Het koken zelf was niet zo spannend. We kunnen het allebei goed, en ze vond dan ook dat het eten vaak beter was dan buiten de deur, en in elk geval ook nog goedkoper. We zullen er ook niet rijk van worden, maar het helpt in de huishoudportemonnee.

azulejos

Nu ze weer vertrokken is hebben we weer meer tijd om de nog liggende karweitjes in en om het huis uit te voeren. Een van de dingen die we al wel gedaan, maar nog niet gemeld hadden, is het aanbrengen van de ‘azulejos’, de Portugese tegeltableaus. Jawel, Reina en Anneke, jullie geschenken sieren nu het huis, en het ziet er fantastisch uit. Het huis is nu pas echt ‘uma casa portuguesa‘. We hebben, na wat denkwerk, besloten om niet met tegellijm of met cement te werken. Daarvan weten we niet zeker of dat houdt op muurverf.

montagekit

Montagekit was de oplossing. Een klein maar zwaar reliefje dat van mijn vader was, een alchemist die gevaarlijke dingen doet in zijn lab, zit daar al een paar jaar muurvast mee aan een van de buitenmuren. Toch nog maar even aan gaan hangen, om zeker te zijn, en toen de tableaus gemonteerd. Daarna tijdelijk een steunplank tegen de muur gestempeld, om zeker te zijn van een goede hechting.   Een apart hoogtepuntje was het geschenk dat we van Renee en Piet kregen: een mozaiek dat door Renee zelf is vervaardigd. Het siert nu de muur bij het zijterras, naast de keuken, dat we het meest gebruiken.

regen op Madeira: geheid aan de noordkust.

Intussen doen we ook wat leuke dingen. We gaan een keertje naar Porto Moniz en we maken een paar foto’s van de onstuimige oceaan, want het waait hard. Aansluitend rijden we door naar Boaventura, waar we gaan eten met Maja en Bruno, die met hun dochter en een vriendinnetje een weekje op Madeira zijn. Het is geen verrassing dat het daar regent. Als het ergens regent op Madeira, dan is het aan de noordkust. Maja zegt dat dat niet zo is, maar wij zijn daar nog nooit geweest met droog weer.

Tenslotte zijn we begonnen met het opleuken van de parkeerplaats en het boventerras bij de gastenkamer. We hebben de grijze muur, die we verleden winter al in een witte grondverf hadden gezet, nu roze geschilderd. Omdat de ommuring van de buren somber grijs is, hebben we ook ons hek dichtgemaakt met het bamboe-achtige riet, dat op ons terrein groeit. Zo maskeren we een beetje die lelijke buur-muur (hoewel de eerlijkheid gebied te zeggen dat onze muur aan de buitenkant niet veel fraaier is), en bovendien onttrekken we de aanbouwactiviteiten van de buren wat aan ons oog.

volgende week. Jaja.

Toen ik vroeg wanneer het klaar zou zijn zei buurvrouw :”volgende week”, maar de vorderingen sindsdien (drie weken geleden) zijn miniem. Enfin, het is geen bouw-met-herrie, dus we maken ons er maar niet druk over. Het boventerras bij de gastenkamer tenslotte kijkt uit op het foeilelijke terras op het dak van de illegale garage van onze andere buren, die er intussen niet meer wonen, dus dat moest ook maar eens gemaskeerd worden. Een schutting van ons eigen bamboe-riet is dus in aanbouw. De regen op Madeira, dezelfde die ervoor zorgt dat deze blogpost nu wordt geschreven, heeft het werk daaraan even stilgelegd.

We houden jullie op de hoogte van de vorderingen.  Misschien vergeet ik nog een paar dingen, die komen dan later wel weer. Eerst maar even deze inhaalslag. Want de regen gaat gewoon door. Met laaghangende wolken, en dat is bij ons mist. En als er regen is op Madeira, dan regent het hard. soms heel hard.