Noodtoestand opgeheven: hoe was de eerste week?

De noodtoestand is nu opgeheven. Sinds vorige week hebben we iets minder beperkingen, wat ons leven wat makkelijker maakt. De extra maatregelen die ervoor moeten zorgen dat met Pasen allerlei grote familiebijeenkomsten werden voorkomen hebben zo te zien effect gehad. De verdere verspreiding van het virus op Madeira is tot stilstand gekomen. Maar we zijn er nog lang niet, hoewel ik blijf zeggen dat ons leven hier nog steeds erg relaxed is in vergelijking met veel landen in Europa, of zelfs wereldwijd. Het aantal nieuwe covid-19 infecties is de laatste twee weken beperkt gebleven tot 4, en die vier hielden rechtstreeks verband met de onverantwoordelijke Câmara de Lobos-broertjes waar ik al eerder over heb geschreven. De nieuwe gevallen waren al in quarantaine, dus de verspreiding is met succes voorkomen. Maar toch…

het is nog niet voorbij…

Hoe dan ook, het is nog niet voorbij. Ik heb het natuurlijk over de beperkingen van ons persoonlijke leven, veroorzaakt door dat vervloekte virus dat ons nu al een paar maanden in zijn greep heeft. Hoewel we er persoonlijk echt niet veel last van hebben – behalve het verloren verhuurseizoen natuurlijk – kennen we mensen die dat wel hebben. En er zullen er nog veel meer zijn die er de komende maanden onder zullen lijden door het verlies van hun inkomen.

Top tot teen!

De door de Portugese regering afgekondigde noodtoestand is dus nu alweer een week opgeheven. In plaats daarvan kwam de uitzonderingstoestand, die een aantal verantwoordelijkheden weer bij de regionale overheid legt. Met de nieuwe regels konden we ons nu eindelijke weer van top tot teen laten verzorgen: een hoognodige knipbeurt bij de kapper en een bezoek aan de pedicure, want een combinatie van het klimmen der jaren en quarantaine-kilo’s maken het reiken naar onze teennagels wat problematisch. We waren nieuwsgierig naar wat de kapster en de pedicure zouden doen om zich te beschermen. Om te beginnen kun je daar niet zomaar naartoe gaan en op je beurt wachten. Een afspraak maken is verplicht en je mag pas naar binnen – even handen ontsmetten – als je aan de beurt bent. Afgelopen maandag belden we meteen, toen bekend werd dat het weer kon, voor een afspraak, en we konden tot onze verrassing dinsdag al terecht. Een andere verrassing was dat São, de dame die ons meestal knipt,de winkel had overgenomen. Prima eigenlijk, want zij deed al het werk altijd al. Ze droeg handschoenen, een mondmasker en een soort wegneembare voorruit. Ze vond het wel behoorlijk onhandig en ongemakkelijk maar ze was dolblij dat ze haar net gekochte zaak weer open mocht doen. We moesten maar wat vaker komen nu zij de eigenaresse is, zei ze. Omdat we voorlopig nergens heen gaan zit dat er wel in.

De pedicure had dezelfde ongemakkelijke uitrusting, maar net als de kapsalon had ze een volle agenda, dus ze klaagt niet. Iedereen was het erover eens dat we groot gelijk hebben dat we op Madeira blijven, want we zijn hier beter af dan in het overvolle Nederland. Daar is het nu niet zo veilig voor ons, omdat we van een bijna coronavrij eiland komen en dus absoluut geen immuniteit hebben.

Fijn! Naar de tandarts!

Vervolgens was het tijd voor Noud’s langverwachte tandartsafspraak. Hij had de vorige voor Kerstmis afgezegd omdat hij toen een lichte verkoudheid had, en toen hij aan een nieuwe afspraak begon te denken, kwam de corona ertussen. Maar nu, met de nieuwe en lichtere regels, mogen de tandartsen ook weer afspraken maken die geen noodgevallen zijn.

‘use máscara’

Dus op naar Funchal, waar we niet meer zijn geweest sinds de uitbraak van het virus. De snelweg en de expreswegen op het eiland zijn nog steeds heerlijk rustig. De opheffing van de noodtoestand bracht een verandering in de tekst op matrixborden. Tijdens de noodtoestand stond er: fique em casa, blijf thuis. Nu zeggen ze ‘use máscara’. Nee, dat betekent niet dat je oogmake-up moet gebruiken. Het betekent wel dat je een mondmasker moet gebruiken als je in een openbare ruimte of in een bus zit. Ik zie dat de meeste mensen dat ook keurig doen. Soms tot op het belachelijke af. Er zijn er die in de vrijwel lege straten met een mondmasker rondlopen zijn, als er in de verste verte geen mens te zien is. We hebben er een gewoonte van gemaakt om ze te dragen als we in de rij staan voor een winkel en natuurlijk in de winkel. Buiten willen we gewoon frisse lucht, en ruim afstand houden verkleint het risico tot nul.

parkeren waar je wilt en het park is leeg

Aangekomen in Funchal vonden we meteen een parkeerplaats aan de Avenida do Mar, onmogelijk onder normale omstandigheden. Terwijl Noud bij de tandarts is, ga ik wat zitten lezen in het nabijgelegen Parque Municipal, dat er maar verlaten bij ligt. Het zou heerlijk rustig zijn geweest, ware het niet dat er iemand met een pneumatische boor bezig was op een bouw net buiten het park en voor een dikke prak herrie zorgde..

Je moet weten dat Noud een bloedhekel heeft aan tandartsen. en niet zomaar een beetje. Maar sinds hij Doutor Duarte heeft gevonden is hij minder benauwd. De man heeft een goed gevoel voor humor en hij heeft – tot nu toe – Noud’s gebit pijnloos van de ondergang weten te redden. Het helpt ook dat Duarte een hele leuke man is en er nog goed uitziet ook. Jammer genoeg is Noud’s lokkertje hem ontnomen omdat hij zijn tandarts onherkenbaar aantreft. Met een witte waterafstotende overall, 2 paar handschoenen over elkaar en twee mondmaskers over elkaar en een plexiglas voorruit moet de arme man als een rund hebben gezweet. Tot overmaat van ramp mocht hij de recirculerende airconditioner niet gebruiken, omdat die het virus – in het onwaarschijnlijke geval dat het er al hangt – in de praktijk zou worden rondgeblazen. Het gaat voor Doutor Duarte nog erger worden als de échte, goedgekeurde pakken komen volgende week. Maar hij kwijt zich goed van zijn taak. De niet-spoedeisende behandeling blijkt bijna wél spoedeisend te zijn, dus hij was net op tijd. Noud moet van hem maar niet al te snel terugkomen voor de vervolgafspraak, want werken met dezze uitrusting is bijna niet te doen. Misschien dat het over een week of acht beter zal gaan. Opgelucht dat het klaar is vergeet Noud een foto van Duarte te maken in zijn vol corona-ornaat. Jammer. Het zou een interessante foto geworden zijn.

Een andere verbetering na de opheffing van de noodtoestand is de heropening van de winkelcentra en van kleinere niet-essentiële winkels. Natuurlijk, als een niet-essentiële winkel lang genoeg gesloten is, wordt hij vanzelf essentieel. Dus gingen we naar de bouwmarkt ‘AKI’ omdat we toch in Funchal waren vanwege de tandarts. Er stonden maar een man of 6 te wachten dus we waren zo binnen en we waren ook zo weer buiten met alles wat we nodig hadden. Madeira Cash, een soort Sligro, had een hele slimme oplossing om het aantal klanten dat in één keer binnen mag zijn bij te houden: ze hadden een soort pasjes gemaakt met een nummer erop. Een juffrouw deelde ze uit aan iedereen die binnenkwam, keurig gedesinfecteerd natuurlijk, en je mag naar binnen. Als alle pasjes op zijn mag niemand naar binnen totdat er weer iemand naar buiten komt en zijn pasje inlevert. Slim, en je weet altijd zeker dat er nooit te veel mensen in de winkel zijn. De ‘Bazar do Povo’, een winkel-van-sinkel in het centrum van Funchal, had een éénrichtingsverkeeersroute. Geen wachtrij, en over het algemeen voelde het veilig en probeerde iedereen afstand te houden. Mondmaskers zijn verplicht voor klanten en personeel. Ze mogen dan wel niet medisch verantwoord zijn, waar ze in Nederland zo over piepen, maar het lijkt wel of het dragen van zo’n masker de mensen meer bewust houdt van de risico’s.

Porto Santo: het strand eindelijk weer open!

Er is nóg iets teruggedraaid: de belachelijke sluiting van het strand van Porto Santo. Het was oliedom om het strand gesloten te houden, aangezien het eiland Porto Santo, het kleinere zustereiland van madeira, al een tijdje geen coronagevallen heeft, en als de autoriteiten zaken onnodig verbieden, wordt het moeilijker om andere maatregelen serieus te nemen. Hoe dan ook, vanaf gisteren (zondag 10 mei) is het strand van Porto Santo weer open voor het publiek, zolang er maar rekening wordt gehouden met de onderlinge afstand. Twee meter is hier de norm.Op een groot strand als dat van Porto Santo, waar op dit moment nog geen toeristen kunnen komen, is het een makkie om afstand te houden. Hopelijk volgen de zwemcomplexen op Madeira binnenkort ook.

vluchten hervat, maar mondjesmaat.

Natuurlijk worden de mensen ongeduldig. We hebben al wel wat roekeloos gedrag gezien in de straten van Funchal. Helaas lijken er meer bedelaars te zijn dan anders, zonder enige bescherming, en, erger nog, meer dronkaards die gezellig samenklitten in de parken. Maar zelfs de overheid is nu al gaan nadenken over hoe de economie weer op gang te krijgen. En geen dag te vroeg als het gaat om het inkomen van de mensen, al is het misschien nog wat vroeg als het gaat om de gezondheid. Ondertussen hebben Lufthansa, Brussels Airlines en Edelweiss aangekondigd hun vluchten naar Madeira in juni te hervatten, hoewel we ons onder de huidige quarantaineregeling van Madeira (14 dagen verplichte quarantaine bij aankomst) wel afvragen of er iemand aan boord wil. Maar de zaken veranderen snel, dus we zullen afwachten wat er gebeurt. Voorlopig kunnen we alleen maar zeggen dat de corona-situatie langzaam beter wordt, en als alles zo doorgaat als in de afgelopen weken, is Madeira in de niet al te verre toekomst hopelijk weer corona-vrij. Toch moeten er slimme afspraken worden gemaakt om dat zo te houden.

We hebben onze eigen eerste stappen terug naar ‘normaal’ al gezet, hoewel een echte normalisering nog ver weg kan zijn. We hebben – heel illegaal – een paar flessen van onze favoriete Poncha besteld. Er is maar één bar in onze buurt waar we naartoe gaan voor Poncha. Ze maken de beste Poncha in West-Madeira en zijn al wekenlang verplicht gesloten. Hoewel het gerucht gaat dat er op 18 mei misschien kleine barretjes en restaurantjes opengaan, is het niet bevestigd, dus we vonden dat we onszelf maar eens moesten verwennen. Het mes snijdt aan twee kanten: de eigenaars van onze favoriete poncha-bar kan zo weer een klein beetje geld verdienen.

De eerste fles was snel soldaat gemaakt. Een godendrank, ik zweer het je. De tweede fles werd gedeeld met vrienden. Sinds kort hebben we de gewoonte om onze Nederlandse vrienden Jaap-Willem en Yvon één keer per week te zien, meestal op donderdag, die we sindsdien Corona donderdag noemen. We doen dat alleen met hen, en met de nodige afstand. Erg leuk, iets om naar uit te kijken, en als bonus het ruilen van planten en stekken voor onze tuinen. Gisteren hebben we zelfs samen een wandeling gemaakt. Het was goed om er weer eens opuit te gaan, een wandeling en een praatje te maken en met wat poncha’s tot besluit. Tijd om ook een ander probleem aan te pakken. We reizen normaal gesproken in deze tijd van het jaar weer naar Nederland.

Het is inmiddels traditie geworden dat we kort na aankomst in Nederland een avondje ‘vetkleppen’ met de familie van Noud’s kant: Suzanne en Johan, Michiel en Nathalie, Ramon en Marjon, de respectievelijke kinderen en vaak ook zwager Martin. Het summum van de vetklepperij is natuurlijk de oer-Nederlandse frikandel. De gezelligheid kunnen we hier natuurlijk niet met dat gezelschap nabootsen. De frikandel, dat is natuurlijk een challenge. Na heel wat zoeken op het internet, en na de nodige probeersels is, met behulp van de eerst verguisde, maar intussen hooggeroemde krokettenpers, de eerste Madeira-frikandel ontstaan.

Afgelopen zaterdag hebben we naast de échte Madeireinse poncha nu ook de frikandellenpremière op tafel kunnen zetten. Ik heb de nodige foto’s van de produktie gemaakt, en er een video’tje van gemaakt. Het volledige recept vind je waar het thuishoort bij de recepten onder de menukop ‘varia’. je vindt er ook het recept voor de bijbehorende currysaus. Mayonaise koop je overal, en een uitje hakken mag geen probleem zijn. Dus nu ook ver van huis het vertrouwde Nederlandse ‘open been’ oftewel de frikandel-speciaal. Over culinaire hoogstandjes gesproken.

Een schoon huis!

Tot slot heeft Maria, die ons huis altijd schoonmaakt, de draad van de regelmatige poetsbeurt weer opgepakt. Als ze er is gaan wij naar buiten zodat ze niet de hele tijd het oncomfortabele mondmasker hoeft te dragen. Vooral het doen van lichamelijk werk laat je dan toch wel erg naar lucht happen. Het zijn gewoon vervelende dingen, vooral als je een bril draagt, zoals ik. Die dingen beslaan steeds met zo’n masker.

Na het bezoek van deze week aan Funchal hebben we wel besloten dat we daar voorlopig niet meer heen gaan als het niet nodig is. Er zijn toch best veel mensen die doen of er niets aan de hand is, en eerlijk gezegd hebben we er nog steeds geen probleem mee om thuis te blijven. We genieten van de tuin, want we zien bloemen die we nooit in onze tuin hebben zien bloeien, want normaal gesproken zouden we hier nu niet zijn. Omdat we het eiland voor augustus waarschijnlijk niet af kunnen – als we dat al doen dit jaar – hebben we een kweekhoekje voor de tuin kunnen opzetten. We hebben plantenbakken en potten op het deel van het terras gezet dat gebruikt wordt als parkeerplaats en we experimenteren met een manier om automatisch ook de potten en bakken water te geven. We vonden de parkeerplaats er altijd een beetje onverbiddelijk uitzien, maar de nieuwe bloeiende plantenbakken doen veel om het geheel een wat vriendelijker aanzien te geven. Ook in huis doen we wat klusjes waar we anders nooit aan toe kwamen. Maar nu hebben we tijd genoeg en komt alles aan de beurt.

Natuurlijk is het jammer dat we dit jaar niet met Heerenleed kunnen gaan zeilen. Maar ook al is de noodtoestand opgeheven hier, op dit moment is er voor ons nauwelijks aanleiding om naar Nederland te vliegen, ook al zou dat kunnen. Er zijn te veel beperkingen voor de watersport om redelijk te kunnen varen en tegen de tijd dat er redelijk veilige reismogelijkheden zijn, zal het erg laat in het seizoen zijn. Te laat om Heerenleed te water te laten en nog weg te gaan. Als we dit jaar al teruggaan naar het Noorden, zal het zijn om het onderhoud voor 2021 vervroegd te beginnen, om volgend voorjaar niet te veel tijd te verliezen voordat we kunnen varen. En het zal zijn om onze vrienden en familie daar te zien.

We halen gewoon het beste uit de zomer in ons huis. Madeira heeft veel te bieden, meer nog nu enkele beperkingen zijn opgeheven. Hopelijk kunnen we binnenkort weer met onze vriendengroep gaan wandelen, en misschien wel weer een drankje met zonsondergang gaan drinken in Paúl do Mar of een lekkere Poncha bij Bar Formiga gaan drinken. Wat er ook gebeurt, we redden het hier wel. Veel beter dan in Nederland, of enig ander land in Noordwest-Europa.

Blijf intussen veilig en gezond, en wees verstandig.

Want het is nog niet voorbij!