Oogst

Vandaag was het oogstdag. Niet vrijwillig overigens. De oogst, de tros bananen, die we in juni al als kleine vruchtbeginsels zagen, hadden we willen laten hangen aan de – nu vrijwel dode – plant. Want Reina komt dinsdag, en we hadden willen wachten tot dan om de tros eraf te halen en dan de plant af te snijden. De nieuwe plant staat er al, bananen maken ‘kinderen’ en als een plant eenmaal gedragen heeft sterft ze af.

wind

Vanmorgen waren er in ons dal kennelijk nogal wat temperatuurverschillen na zonsopkomst, en dat merk je dan aan ongewoon harde windvlagen, die na een half uurtje wel voorbij zijn. Een van de windvlagen heeft de bananentros dermate bewogen, dat de ondersteuning er onderuit is gevallen. Tros lag op de grond, maar Noud heeft hem gauw gered. Nu hopen dat de bananen nog lekker zijn als Reina er is. We hebben de tros – met en zonder Noud – vereeuwigd, want het kon de laatste uit onze tuin wel zijn. Op deze hoogte (ca. 550 meter) dragen bananen in de regel niet, zegt men.

banananas

Een andere, bijzondere, vrucht hebben we een keertje gekocht op een zondagsmarkt. Een boerinnetje had hem kennelijk uit de tuin geoogst liet hem ons proeven. De smaak had wat weg van ananas, maar ook van banaan. Toen we haar vroegen hoe de vrucht heet zei ze: banananas. Dat werkte nogal op onze lachspieren. Inmiddels weten we van welke plant de vrucht komt: de Monstera Deliciosa, de plant die in Nederland Gatenplant heet en alleen in de huiskamer groeit. We hebben er nu ook in in het ‘droge’ gedeelte van onze tuin, waar niet wordt watergegeven in de zomer. Hij is hier inheems, dus dat moet kunnen. De vrucht ligt op tafel verder te rijpen, en hij begint open te gaan waarna de honingraatvormige stukjes vruchtvlees zichtbaar worden.

Later ( we spreken nu 2020) hebben we natuurlijk veel meer exotische groenten en fruit ontdekt. Daar hebben we een heel artikel aan gewijd, wat je hier kunt lezen.