Het is Pasen. En dat is heel belangrijk in Portugal en op Madeira. De mensen accepteren de extra maatregelen, sommigen met tegenzin, maar laten we eerlijk zijn: het lijkt te werken. Madeira lijkt Corona onder controle te hebben. In de week voor Pasen waren er nauwelijks nieuwe besmettingen, en de paar gevallen die er waren, waren mensen die uit het buitenland waren gekomen en die al in quarantaine zaten.
Pasen thuis.
Even snel terug naar de extra maatregelen van centrale regering van Portugal voor de paasweek: geen reizen buiten je gemeente, tenzij het voor het werk is en je de bijbehorende papieren hebt om dat te bewijzen. De politie heeft de opdracht gekregen om streng te zijn, en dat waren ze ook. Op de eerste dag van de extra beperkingen werden er op Madeira zo’n 700 auto’s teruggestuurd naar waar ze vandaan kwamen omdat ze zonder geldige reden probeerden naar een andere gemeente te rijden. Waarschijnlijk probeerden de meesten niet eens de paasregels te negeren, maar ze realiseerden zich gewoonweg niet dat ze een gemeentegrens overstaken op weg naar een nabijgelegen supermarkt. Voor hen die nooit op Madeira zijn geweest: niet elk dorp heeft een supermarkt, zelfs sommige gemeenten hebben er geen en zijn daarom aangewezen op kleinere buurtwinkels. Je kunt alles over de politiecontroles lezen in onze vriend Tobi’s Madeira Island News. Toch heeft de noodtoestand met al zijn beperkingen een verrassend effect op de mensen op Madeira. Ik heb al geschreven over de Madeira Quarantine Sessions, een dagelijkse livestream op Facebook, waar allerlei artiesten van het eiland optreden, sommige beter dan andere – laten we eerlijk zijn – maar allemal vastbesloten om de mensen hier een beetje plezier te bezorgen en om de mensen – virtueel – samen te brengen. Ik zie dat er hieruit een nieuw clubje mensen ontstaat, die er altijd online bij zijn en beginnen elkaar te groeten aan het begin van een nieuwe Quarantine Session.
lege straten
Terwijl het leven online opbloeit zijn de straten in de steden en dorpen van Madeira vrijwel leeg. Maar lege straten betekenen nog niet dat het eiland uitgestorven is… Verre van dat. Zoals we in Tobi’s blog kunnen lezen, heeft de stad Machico een ‘challenge’ op haar Facebookpagina gezet: mensen, laat je horen en speel muziek. Zelfs de polite, die het superdruk heeft met de mensen thuis te houden, of in ek geval binnen hun eigen gemeente, deed mee. Ze reden met patrouillewagens door de stad, en vroegen de mensen in een soort rap om thuis te blijven. Ik weet het, op zichzelf stelt het allemaal niet zoveel voor, maar het zorgt voor een sfeer van saamhorigheid die een heleboel dingen die we deze Pasen moeten missen meer dan goed maakt. Het zijn allemaal kleine dingen die een beetje lol moeten brengen in sombere dagen, maar eerlijk gezegd vind ik het veel meer dan dat: ik vind het ontroerend en bij het zien van al die uitingen van solidariteit en verantwoordelijkheid schieten me regelmatig de tranen in de ogen.
Dit jaar zijn met Pasen de supermarkten dicht, anders dan gebruikelijk. Daardoor waren de wegen vrijwel uitgestorven. Het lijkt erop dat de mensen heel goed begrijpen waarom ze beter thuis kunnen blijven, en ze proberen niet om stiekem toch de maatregelen te negeren zoals in Nederland waar een hoop mensen toch weer zo nodig naar de bollenvelden moesten terwijl gevraagd was om dat soort dingen nou eens niet te doen. Wij snappen niets van dat hersenloze gedrag.
Goed nieuws: corona onder controle, zo lijkt het.
Maar gelukkis was er in de paasweek ook goed nieuws. Afgelopen week eindigde met drie dagen achter elkaar zonder nieuwe coronagevallen op Madeira. Gisteren meldde de IASaúde, de Madeirense gezondheidsdienst, één nieuw geval, maar dat bleek een vrouw te zijn die een maand geleden uit Londen was teruggekomen, en een beetje grieperig was. Maar toen ze hoorde dat een paar bekenden van haar in Londen besmet waren heeft ze zich laten testen. Hoewel ze niet ziek meer is, was ze nog in isolatie, en ze bleek ook geïnfecteerd te zijn. Het echte goede nieuws is dat de IASaúde de zaak stevig onder controle heeft. Ze lijken de herkomst van elke besmetting te kennen, wat behoorlijk geruststellend is. Het lijkt er nu op dat ze de zaken goed in de hand hebben, maar ze blijven herhalen dat de noodtoestand zeker niet snel zal worden afgezwakt. We moeten twee volledige incubatiecycli van elk twee weken afwachten voordat de noodtoestand en de bijbehorende maatregelen worden heroverwogen. Maar intussen heeft de eilandregering een voorzichtig begin gemaakt met het maken van plannen om bepaald sectoren weer aan het werk te laten gaan.
Onze Pasen
Dus we bleven netjes thuis, brave jongens die we zijn. Zaterdag zijn we wel even weggeweest, we zijn even naar de bakkerij in de buurt geweest, de Panoeste voor wie het hier kent. Even wat brood halen. Het is een mooie wandeling vanuit ons huis. Naar boven via de Vereda da Soalheira. Na een paar minuten kom je dan aan de Levada Nova, die we kunnen volgen tot we er bijna zijn, en dan nog een korte klim naar de Panoeste. De bakkerij was gewoon open en had alles wat ze normaal gesproken hebben, inclusief wat über-portugese ‘pastéis de nata’, roompasteitjes. Er was een klant die net uit de winkel kwam toen we aankwamen. Noud ging naar binnen, ik bleef buiten en maakte, typerend voor deze tijd, een gezellig praatje met de man die een grote taart had gekocht, gezien de vierkante doos waar hij mee naar buiten kwam. We waren het erover eens dat jammeren zinloos is en dat we er maar het beste van moeten maken. Ik zei ’typerend voor deze tijd’, omdat iedereen die we tegenkomen – dat zijn er niet veel, behalve als we naar de supermarkt of naar de markt gaan – omdat het me opvalt dat mensen vaker stoppen voor een praatje dan onder normale omstandigheden. Wel altijd met twee meter afstand. En iedereen is het erover eens: we doen het niet voor de regering, we doen het voor onszelf. Hier in onze wat meer afgelegen zone merken we dat er veel minder speculatie- en nepnieuwsverhalen de ronde doen. De mensen zijn rustig en gelaten, en proberen er – best succesvol – het beste van te maken.
lamsbout
Met het brood en de ‘pastéis de nata’ in de tas wandelen we terug via de weg, (Estrada Regional 222) en maken er zo een rondje van inplaats van heen en terug langs dezelfde route. Zelfs in deze zorgelijke tijd krijgen we nooit genoeg van de schitterende uitzichten hier in het rustige westen van Madeira . We weten dat we bevoorrecht zijn om in dit rustige gebied te wonen, geïsoleerd genoeg om ons niet zo heel erg bedreigd te voelen door het virus, en stil genoeg voor een wandeling als we daar zin in hebben.
Pasen komt met het bijbehorende paasweer: kil en buien. Geen weer voor een wandeling, dus lezen, wat nieuwe aquareltechnieken uitproberen (kan nog geen resultaten laten zien) en Noud bezig in zijn favoriete speeltuin: de keuken. Hij had een mooie lamsbout gevonden bij de Anoitecer supermarkt. We hebben tijd zat, dus het wordt slow cooking. Het resultaat was overheerlijk. We haten vlees dat te gaar is. Dat is natuurlijk verschillend voor verschillende soorten vlees, maar een lekkere lamsbout helemaal gaarbakken is is je reinste blasfemie. Noud heeft de tijden en temperaturen gelukkig goed onder controle. Wie het wil proberen: laat het ons weten in een reactie hieronder en wij vertellen je hoe het moet. Je hebt alleen een oven een een vleesthermometer nodig.
Vóór ons heerlijke pasdiner hebben we genoten van het korte concert met Andrea Bocelli in de verlaten Dom van Milaan, en we waren ontroerd door zijn eenzame vertolking van Amazing Grace op het lege Piazza del Duomo aan het eind. Het is ongelooflijk om te zien hoe dit nare virus zoveel mooie dingen naar boven brengt in zo veel mensen. We hopen dat dat zo blijft, ook als het virus eenmaal verslagen is.
Voor wie het gemist heeft: hier is het.
Vertel ons over jouw Pasen
Pasen is, als we het eens vanuit een niet-religieuze hoek bekijken, een tijd van belofte. Een belofte van vernieuwing, een belofte van lente, en dit jaar, misschien van hoop dat het beter zal gaan. Heb je iets speciaals gedaan om het beste van jouw Pasen-in-isolatie te maken? Vertel ons erover. Laat hieronder een reactie achter en laat ons weten wat je hebt gedaan deze dagen om de belofte te maken die we allemaal nodig hebben op dit moment. Denk er maar over na. Luister ondertussen naar een classic uit Brazilië, die ons zegt Canta, canta, minha gente, zing, zing mensen, deixa a tristeza prá lá, laat je droefheid maar liggen, canta forte, canta alta, zing luid en sterk, a vida vai melhorar, het leven zal beter worden. Het wordt gezongen door Martinho da Vila, epitoom van een volk dat alles weet van vreugde én van ellende. Laten we maar voor de Vreugde gaan. Met een grote V.
Zoals jullie wel gezien hebben, komt veel van het nieuws in mijn berichten van Tobi’s Madeira Island News. Als je op de hoogte wilt blijven van wat er hier gebeurt, abonner je dan op zijn blog onder aan zijn pagina als je dat tenminste al niet hebt gedaan.
Ik lees graag jullie feedback, dus laat vooral een reactie achter hieronder. Als je het leuk vindt om mijn blog te lezen, scroll naar (rechts)onder aan de pagina en abonneer je.
Hoi Peter,
Op mijn werk komt gelukkig geen corona voor. En dat proberen we zo te houden. Vorige week waren er een aantal bewoners op een andere etage die toch wel bepaalde verschijnselen hadden wat mogelijk corona kon zijn.
De test was gelukkig negatief.
Wij hebben ook weinig tot geen mondkapjes.
Handschoenen volgens mij genoeg.
De beschermjassen en mondkapjes gebruiken ze niet in de zorg op het moment voor zover ik weet.
We werken op vaste afdelingen. En mogen op t moment niet rouleren.
Afgelopen weken zijn er verschillende artiesten die langs gekomen voor de bewoners. Ze staan dan voor het gebouw zodat de bewoners vanaf het balkon of vanaf hun kamer konden luisteren.
Echt geweldig.
Kinderen maken mooie kaarten en kunstwerken voor de bewoners. Ook kennen ze elkaar niet. Er staat dan ook mooie teksten bij om de bewoners een hart onder de riem te steken.
Lieve Heren, ik had een heel verhaal voor jullie geschreven over onze Paasdagen, maar vergeten op Post Comment, denk ik, te drukken, ik zie het niet op jullie blog iig. Opnieuw dan maar. Dank voor jullie blog er fijn om te lezen en dat jullie de dagen goed doorkomen. Inderdaad bevoorrecht zijn jullie, wij ook, je hoort ons niet klagen. Onze Paasdagen waren erg rustig. Wick heeft nu erg veel vrije tijd, zonder alle repetities en uitvoeringen met Pasen, nu krijg ik dagelijks een privé piano-concert, waar ik een erg goed humeur van krijg. Aan ons humeur schort niet hoor, maar soms vind ik het wel eens saai om niet iets spontaan sociaal te kunnen doen. Zelf heb ik wel eens energie teveel en ga dan een wandeling maken om die kwijt te raken.Fietsen doen we samen zoals bv naar de Belgische grens en wat scherts onze verbazing de Belgische winkels(benzine pomp en sigarettenwinkels en bierwinkel zijn gesloten, maar de Nederlandse vis traiteur is wel open. Ook zien wij geen controle en zowel de Belgen als Nederlanders passeren de grens) Hier dus geen lockdown. Er wordt wel rekening gehouden met 1,5 mtr afstand (bijna altijd) in zo’n wachtrij wordt er ook gesproken over de het virus en alle consequenties etc. interessant en tevens sociaal.
Onze gebruikelijke paaseieren zoektocht en paasbrunch kon dit jaar helaas niet doorgaan, houden we TEGOED of verplaatsen we naar volgens jaar. Na een fietstocht nemen we een borrel op ons eigen terras( nu even niet, weer is wat minder) en lezen, wandelen, praten en kijken series en docu’s en doen uitgestelde klusjes wanneer we zin hebben. Eigenlijk is het best wel relaxt zo en zijn erg benieuwd naar het verloop van alles. Tot zover weer en zenden jullie onze lieve groet vanuit ” GOOL”
Ha Mieke,
Blij te horen dat je het wel relaxt vindt. Het zijn inderdaad niet alleen moeilijke, maar sociaal gezien ook interessante tijden. Ik blijf me verbazen over de vindingrijkheid van de mensen, en het internet en de sociale media zijn natuurlijk een zegen. Zo blijf je in contact en voel je je niet van de wereld afgesneden.
Wij zitten ook niet op het terras, want de laatste dagen is het kil en regent het veel. De houtkachel is nog elke avond aan, om heet huis niet te vochtig te laten worden en bovendien, 18 graden als je stilzit is niet prettig. Dus een klein vuur om het net boven de 20 te krijgen. We hebben lang gedaan met onze houtvoorraad, ik heb nog voor een week of 3 maar donderdag komt een nieuwe levering.
Jammer van alle leuke dingen die niet door kunnen gaan, iedereen heeft ermee te maken, maar inderaad, wat in het vat zit verzuurt niet. Zoals ze hier zeggen: paciência. Geduld.
Liefs van ons!
Bedankt voor de update; met plezier gelezen. Wij hebben de Paasdagen in gepaste rust doorgebracht en zijn 1e Paasdag naar Onze Lieve Vrouw ter Noord in Heiloo geweest. Dat is een bedevaartsoord al vanaf Willibrordus die Noord-Holland gekerstend heeft.
De mensen lijken zich goed te houden aan de gedragsregels en men begint duidelijk te anticiperen op de tijden die komen en duidelijk anders zullen zijn.
Wij kijken nu ook vooruit, vandaag zouden we naar vrienden in Sleeswijk-Holstein rijden, maar het hotel mailde ons al dat zulks niet door kan gaan. Ook de reis naar Engeland vanaf 3 juni lijkt niet mogelijk en zelfs onze Lindegrachtconcerten vanaf 14 juli gaan mogelijk niet door vanwege de blijvende 150 cm-norm. Enfin het klimaat gaat er goed mee. In India kunnen ze de Himalaja weer eens zien en wij koesteren het wegblijven van vliegtuiglawaai.
Graag tot je volgende blog en groet Jelle
Inderdaad, het ziet er voor reizen voorlopig niet goed uit. Ook wij hebben geen idee hoe lang we hier zullen blijven, maar dat is een klein probleem vergeleken met de problemen van veel anderen. Eigenlijk helemaal geen probleem. Waar jullie blij zijn met het ontbreken van vliegtuiglawaai, hier is het intussen wel heel erg stil geworden. Je weet dat het altijd al erg rustig is, nu geen enkel geluid meer dat niet uit de natuur komt. Als we iets anders horen lopen we naar buiten om te kijken wat het is. Nadat ik mijn verhaal gisteren gepubliceered had kwam het bericht van de regionale regeering dat er opnieuw geen nieuwe coronabesmetting bijgekomen is. Voorzichtig is men aan overleg begonnen om de maatregelen langzamerhand te verlichten. Maar toen er gesuggeerd werd om bepaalde mensen zonder quarantaine van en naar het eiland te laten reizen, zoals ambtenaren en mensen met bedrijven met vestigingen hier en op het vasteland, ontplofte de internetgemeenschap. Dat idee werd dus maar snel weer op de lange baan gescchoven. We zulen wel zien. Is de pols van Truus weeer goed nu? Lieve groeten vanaf het stille eiland!
Beste Peter,
Leuk om je bevindingen te lezen. Wij waren in maart voor de eerste keer op Madeira. Helaas moesten vervroegd terug reizen (laatste Transavia vlucht op zaterdag 21 maart). De laatste week was dus niet bepaald een week om alle mooie natuur en bezienswaardigheden van Madeira te onderzoeken. Natuurlijk gaan we dat zeker nog een nieuwe pog8ng geven.
Ik ben blij dat de de strenge maatregelen van Madeira hebben meegemaakt. Daardoor waren wij zeer alert. We verbaasde ons al op het vliegveld van Funchal. Busladingen met toeristen leken totaal geen rekening te houden met het besmettingsgevaar. In de rij staan om in te checken vroegen we beleefd aan een meneer die erg veel ruimte in beslag nam, om enige afstand te houden. Hij werd super agressief. Bij het entre in het Transavia vliegtuig hadden de stewards geen mondkapjes op en stonden ons met de hele crew welkom te heten op niet meer dan 50 cm afstand. Ook bij de aankomst op schiphol vroegen we ons af of mensen wel doordrongen waren van de ernst van dit coronavirus. De taxichauffeur had als enige bescherming dat hij liever ons als ritje had dan iemand vanuit de Canarische eilanden. Madeira voelde safer vond hij. Zelf nu, nu we drie weken terug zijn, heb ik het gevoel dat ik er veel aan gehad heb de situatie op Madeira mee te maken. Ik ben nog uiterst voorzichtig en doe geen boodschap waar ik niet direct behoefte aan heb. We wandelen en fietsen nog wel, maar dan op tijden en plekken waar het stiller is. De paasdagen hebben we dus hoofdzakelijk binnen doorgebracht. Nu mogen wij beslist niet klagen. We hebben drie grote terrassen en hebben een groot appartement. Wat wel een hele grote teleurstelling was, was dat wij sinds een jaar een caravan hebben met een seizoensplek op een kleine, boeren camping. Er staan maar 12 caravans en die staan 50 tot 100 meter uit elkaar vandaan. We hebben eventueel ons eigen sanitair, maar toch besloot de eigenaar de camp8ng tot 1 juni niet te openen. Dat voelt een beetje gek. Tijdens de paasdagen mochten de mensen wel in de rij staan bij woonboulevard en bouwmarkten – wat ze met velen tegelijk deden – terwijl wij niet in ons caravannetje mogen zitten; en dat met dat fantastische weer. Maar wat ik al zei: ik vind dat wij een groep mensen zijn die het minst te klagen hebben. We zijn sinds enkele jaren gepensioneerd, hebben dus geen kinderen meer thuis en hebben een vast inkomen (nog wel). Door jullie stukjes over Madeira te lezen, voelen we toch nog een beetje een band. Dus voorlopig zal ik je stukjes nog blijven lezen. Zeilen in Nederland zou ik voorlopig afraden. Jullie zitten op Madeira prima.
Hartelijke groet, marian
Dank je wel voor je reactie, Marian.
De berichtten uit Nederland volgen we natuurlijk op de voet. Wij vinden het onbegrijpelig dat bij een dermate zware belasting van de gezondheidszorg de mensen gewoon bij elkaar op bezoek blijven gaan en proberen zich aan de isolatiemaatregelen te onttrekken. Alsof die er zijn om de overheid een lol te doen. Kennelijk zijn er flinke groepen die overal lak aan hebben en doen waar ze zin in hebben. Ik denk dat je gelijk hebt en dat velen zich totaal niet realiseren dat ze een gevaar voor zichzelf en voor anderen zijn.
Zeilen in Nederland zou op zichzelf geen probleem zijn, dan ben je per definitie ver van anderen veerwijderd. Maar we moeten toch wel minstens 1x per twee weken aan de wal voor drinkwater en boodschappenDat laatste zezlfs wel iets vaker omdat we wel een koelkast maar geen vriezer aan boord hebben. De havens zijn grotendeels gesloten voor passanten, dus dat gaat niet.
Maar één en ander is puur academisch, we kunnen niet reizen naar Nederland en dat probeeren we niet eens. We hebben vluchten geboekt voor 7 mei, maar we weten natuurlijk zeaker dat die geannuleerd gaan worden. We blijven dus voor onbepaalde tijd hier, en dat is geen straf. We hebben een mooie tuin en grote terrassen, en een comfortabel huis. Het enige wat beter kon is het weer: de laatste weken relatief kil en veel regen. Die had het eiland ook hard nodig, om nieet gedurende de zomermaanden weer overal in de fik te staan.
Het lijkt inderdaad dat sommige maatregelen onzinnig zijn en hun doel voorbij schieten, zoals jullie zomercamping. Onze jachtwerf – nou ja, onze, de werf waar Heerenleed in de winter op de wal staat – heeft verplicht de toiletten moeten sluiten, dus daar kun je ook niet zijn zopndeer eigen sanitair. Dat hebben we wel, maar alleen als we in hete water liggen. Op de wal functioneren ze niet en behelpen we ons met een Porta Potti. Geen probleem op zich, maar die moet natuurlijk geleeegd kunnen worden, en dat gebeurt in het toilet, dat dus nu dicht is. Dat zal op jullie comping ook niet anders zijn, tenzij er een stortplaats is voor chemische toiletten. Maar die moet misschien ook wel dicht. Hoe dan ook, onzekere en ongezellige tijden maar et één lichtpuntje. Het gaat voorbij. Sterkte intussen en blijf gezond!
Dankjewel voor je update Peter. Het is altijd fijn om te lezen hoe het gaat op Madeira island. Als ik het lees ben ik daar ook weer een beetje. Want wat mis ik mijn lieve vrienden en het eiland. Helaas is mijn eerste reis dit jaar gecanceld. Je spaart ervoor, leeft er enorm naar toe en dan ……. Hopelijk kan mijn 2e planning wel doorgaan. Zo niet, dan is het pech en erg jammer. Maar ik blijf positief.
Afijn, de Paasdagen ben ik prima doorgekomen.
Dankbaar dat ik in goede gezondheid verkeer. Okay, de hooikoorts probeert dwars te zitten. Maar die kan ik aardig onderdrukken.
Zoals jullie weten werk ik in de ouderenzorg.
Dit is mijn passie en doe ik bijna 33 jaar met liefde en plezier. Helaas moeten de bewoners op hun kamer blijven, mogen geen bezoek ontvangen en de deur niet uit. Gelukkig mogen ze wel de benen strekken door even over de gang te wandelen. En af en toe mogen ze even op het grote balkon zitten. Gepaste afstand van elkaar en niet meer als 4 bewoners tegelijk op het balkon.
Ik heb beide paasdagen gewerkt van 8-13 uur.
1e Paasdag heerlijk zonnetje en warme temperatuur.
Verse koffie gezet, eitjes gekookt en als extra was er ook suikerbrood voor het ontbijt. Dit alles op de kar gezet incl. de rest voor bij het ontbijt en de mensen blij gemaakt. Normaal eten de mensen in een grote huiskamer samen, maar dit mag op het moment niet. Afijn, de bewoners waren blij met het heerlijke ontbijt. Rond 10 uur met koffie gedeeld met wat lekkers erbij. Het was heerlijk paasgebak. Dit hadden we van de roterieclub. Dat is toch geweldig. En de gezichten van de bewoners, een grote glimlach.
Tussendoor probeer ik altijd een een luisterend oor te bieden en een praatje te maken.
Zeker nu, is dat heel belangerijk. Want het gemis van dierbaren neemt enorm toe en het gevoel van eenzaamheid. Daarom probeer ik samen met collega’s van welzijn en activering bij de bewoners extra aandacht te geven.
In de middag kunnen bewoners beeldbellen.
Dat is echt een geweldige uitvinding. Vooral nu.
Heel af en toe komt familie een rondje fietsen en even vanaf buiten zwaaien naar vader, moeder, opa, oma. Dit brengt wel emotie naar boven maar is ook wel fijn om elkaar weer te zien. Een lach en een traan.
Tussendemiddag de lunch rond gebracht met als extra een puddingbroodje. Dat ging erin als koek.
2e paasdag begon koud rond 5C°, bewolkt en koude wind.
Vandaag ontbijtjes klaargemaakt met verse sinaasappelsap. En weer een glimlach op de bewoners hun gezicht. Toch het gevoel hebben dat ze niet vergeten worden en we proberen de Pasen toch dat beetje extra’s te geven. Bij de koffie was weer gebak. Gekregen van een dochter van een van de bewoners. Ze vonden het geweldig en hebben weer gemuld. Met de lunch had ik roerei gemaakt en broodjes afgebakken. Ook dit ging erin als koek. Tussendoor even bij wat bewoners langs gegaan voor een praatje.
Werken in de zorg is zulk dankbaar werk.
De glimlach en dankbaarheid voordat je weer naar huis gaat geeft mij positieve energie.
Bijzonder toch en hartverwarmend.
Sterkte allemaal, blijf kalm.
Groetjes Ingrid
Dank je voor je uitgebreide verhaal, Ingrid. Ja, ik weet dat je in de ouderenzorg werkt. Dat moet op dit moment niet makkelijk zijn, maar als ik je zo lees dan ben je voor de bewoners een zonnetje in huis. Dat dwingt veel respect af. Het moet allemaal niet meevallen onder deze omstandigheden. Hebben jullie in het huis de Corona nog buiten de deur kunnen houden? Want de berichten uit Nedeland over verzorgingshuizen en verpleeghuizen zijn niet best. Hebben jullie genoeg beschermingsmateriaal? Enfin, je verhaal roept meer vragen op dan dat het antwoorden geeft. Misschien moet je met die dingen ook maar niet teveel bezig zijn, als je toch geen invloed op oplossingen kunt hebben.
Intussen vliegen hier de doemscenario’s om je oren, niet zozeer van eilanders maar vooral van buitenlanders. En natuurliijk de complot-theorieën dat China het allemaal expres heeft gedaan om de economie van de rest van de wereld in handen te krijgen. Echt waar. Hoe verzint iemand het. China heeft weinig belang bij de rest van de wereld in crisis. Zo raken ze hun producten niet kwijt.
Maar intussen zijn er wel weer lekker veel mensen bang gemaakt. Ik kan me groen en geel ergeren aan dergelijke hersenloze sensatiezucht en zoals je wel hebt gelezen in al mijn verhalen doe ik er absoluut niet aan mee.
Je hebt je tijdens de pasen in elk geval heel nuttig gemaakt, en misschien has je ook wel liever niet thuis willen zitten, vooral niet als je niet de deur uit kunt om naar je familie of naar vrienden te gaan, of ze bij jou thuis te ontvangen. Allemaal niet gemakkelijk. We hopen je snel weer te zien in betere dagen. Kalm zijn we absoluut, zoals ik zei: we hebben er geen invloed op en we zitten hier vooralsnog beter dan in Nederland. Mooi geïsoleerd, we kunnen wandelen in de buurt – als het nou eens op zou houden met regenen – en boodschappen doen is nog altijd geen probleem. Verder – je ziet het – veel schrijven en werken aan mijn aquarel-techniek. Zodra er écht iets te zien is komt er wel een foto hier.
Blijf veilig en gezond. Beijinhos!