Suzanne

Deze week hebben we nichtje Suzanne te logeren. Ze komt op mijn verjaardag aan, dus deze keer een echt goede smoes om uitslapen en ontbijt op bed over te slaan. Het weer is nog altijd flink van slag, dus we passen het dagprogramma aan bevind van zaken aan. Zondag op Madeira is marktdag, dus als Suzanne een beetje op tijd landt gaan we naar de gezellige markt van Santo da Serra, niet erg ver van de luchthaven. De vlucht van Thomas Cook uit Brussel komt een half uurtje te laat aan, want de luchthaven is tijdelijk gesloten geweest door valwinden en slagregens. Als het toestel uiteindelijk landt, komt het vanuit het noordoosten, de ‘rechtstreekse’ landing. Normaal gesproken maken vliegtuigen een U-bocht en komen dan vanuit het zuidwesten. De landing van vandaag is een typische ‘slecht-weer-landing’.

droog

Toch wordt het allengs droog en komt er af en toe een zonnetje bij. We hadden gevreesd dat een tochtje naar het vlakbij gelegen Santo da Serra met de leuke zondagsmarkt er niet in zou zitten, maar we besluiten toch te gaan nu het weer ineens zoveel verbetert. Je moet weten dat zondag op Madeira marktdag betekent: de kleine boertjes hebben vaak ook ander werk en hoe dan ook: zondag zijn ze vrij om hun producten op de locale boermenarkten aan te man te brengen. Er zijn nogal wat merkten verspreid over het eiland. Voor onze normale bevoorrading gaan we meestal naar Prazeres, daar zit een goede zondagsmarkt, vlak bij maar niete zo pittoresk als die in Santo da Serra.

zondag op Madeira: naar de markt.

Op de markt eerst maar eens even een welkomstdrankje. Wat is er nu lekkerder dan een Poncha zo aan het eind van de ochtend. Een goede ‘pick-me-up’ als je een korte nacht hebt gehad. Of, zoals Suuz, helemaal geen nacht. We krijgen er een schaaltje Carne Vinho e Alho bij, kleine stukjes varkensvlees die in witte wijn en knoflook gemarineerd is, en dan krokant gebakken. Heerlijk. Tot Noud’s genoegen ligt er op het schaaltje ook ‘Milho Frito’, de Portugese versie van wat wij uit Italië kennen als Polenta. Maar dan lekker, want Polenta vinden we geen van beiden veel aan… We complimenteren de ‘barman’ met zijn heerlijke Poncha en het vlees en de Milho Frito. Hij vertelt uitgebreid dat hij de kok is en alles zelf maakt. We geloven hem op zijn woord, het smaakt inderdaad alles behalve ‘prefab’.

groente en fruit: daar gaan we voor naar de zondagsmarkt

We doen uitgebreid groente- en fruitinkopen. Daar gingen we eigenlijk ook voor, maar voor bezoekers is deze markt altijd een enorme attractie. Aansluitend lopen we even door het plaatselijke park, en vanaf het uitzichtspunt zien we zelfs het eiland Porto Santo liggen.

Dan maken we een rondrit via de noordoostkant van het eiland, en steken dan vanaf São Vicente door naar Ribeira Brava, wat ons een ultieme smoes oplevert om in de verstopte ‘Taberna da Poncha’ ( een echt geheim plekje waar weinig toeristen komen tenzij een gids ze hier mee naartoe neemt) nog maar een Poncha tot ons te nemen. Dan naar huis. Voor Suzanne was deze laatste Poncha de ‘final knockout’ en ze doet een dutje voor het avondeten. We gaan op tijd, maar niet belachelijk vroeg naar  bed, zodat de volgende dagen beginnen met een hersteld dag-nacht-ritme…